Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ .....ΟΙ ΛΥΚΟΙ ΦΥΛΑΝΕ ΤΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ !!!!!



Γράφει ο Δ.Χοιδάς

ΑΝΤΕ ΝΑ ΤΟ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ!
(ΕΠΕΙΔΗ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ...)



      "Χακάρω ΑΦΜ" -κατα Βαρουφάκη- σημαίνει, με απλά λόγια:
"Δεν χρησιμοποιώ την θεσμική πρόσβαση στις βάσεις δεδομένων".

Για έναν απλό λόγο:
Μην με ρωτήσουν τι τους θέλω τους αριθμούς!
(Άλλωστε είναι σίγουρο ότι με το που θα έμπαινε ο Βαρουφάκης και η ομάδα του "νόμιμα αλλά αναιτιολόγητα" στο Σύστημα, αυτόματα θα τους μπλοκάρισαν, μέσω του ΟΤΕ τ-ο-υ-ς!)
Για τον ίδιο λόγο ο Λαφ είπε, στους δικούς του συνωμότες:
"Αν είναι να πετύχει το "αντι-Σόϊμπλε" πραξικόπημα, πρέπει να ΣΥΛΛΗΦΘΕΙ πρώτα ο Έξαρχος της Κατοχής!"
Και "βασιλιάς" στην Ελλάδα (πάνω απο ΚΑΘΕ εγχώρια εξουσία) είναι ο Στουρνάρας, ως Τοποτηρητής της ΕΚΤ.
Τι δεν καταλαβαίνετε; Θέλετε να δείτε τη Βέρμαχτ στους δρόμους για να πιστέψετε την Κατοχή;
Ας σημειωθεί οτι και οι δυο είχαν επισημάνει στα σχέδια τους:

"Η απελευθέρωση της Χώρας (όπως, βρε αδερφέ, την εννοούσε καθένας τους, ξεχωριστά) περνάει από την ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ της Τράπεζας της Ελλάδας!". 

Πράγμα που ήταν υπόθεση ΥΨΗΛΟΥ ΡΙΣΚΟΥ - καθώς θα επανέφερε σε ζωή τη συνέχεια του 1821 - πριν αυτο προδοθεί από το "Δάνειο" και τους Μαυροκορδάτους...,

        (Και σιγά, μην καθόταν σαν.... κοτούλα ο    ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΟΣ  /   ΑΦΑΝΗΣ   ιδιόκτητης της ΤτΕ να του "φάνε την τράπεζα οι ανεξέλεγκτοι ...κομμουνιστές! Την ιδια στιγμη που η μαριονέτα του έκανε προβες "υπερκοπωσης και λιποθυμίας" για να καταπιούν το παραμύθι οι γιαγιάδες κι οι χαζοχαρούμενοι εύπιστοι συριζαίοι...)
    Αλλά, αν δεν είχαμε "πουληθεί απο πέρσι", απο την Κορυφη, ολο και κατι θα γινόταν αν ,  με ενα Διάγγελμα (και κάνα δυο εμβατήρια μωρε- δεν χάλασε ο κοσμος) βγαίναμε 5.000.000 Έλληνες στους δρόμους, με σημαίες...
Θα ζούσαμε τρελές μερες - που αν καταφέρναμε να επιζήσουμε απο αυτές, θα χαμε πολλά να διηγουμαστε στα εγγόνια μας.
Ηταν δυο τρελλα Plan-B1 και Plan-B2.
Που περασαν άδοξα στο χώρο του αοράτου χωρίς να μάθουμε πώς θα κατέληγαν.
 Όπως δεν έμαθα ποτε τι θα κατάφερνε η γιαγια μου, η συχωρεμενη, αν ειχε καρουλια...

Δ. Χοϊδας
  --------------------------------------------------------------------
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΜΑΚΡΥ

        Για πιο σφαιρική ενημέρωση γύρω απο πρόσωπα και πράγματα, παραθέτω ενα ενα μακροσκελεστατο (υπομονηηηη! Αλλα αξιζει να διαβαστει μεχρι τελεία) ποστ του Σίμου  Σταυρακιδη που χτες περασε (ως σχόλιο) απαρατηρητο.
Διαβαστε, λοιπον την Ουσια πριν αναρωτηθειτε:

"Μα ποιος κυβερνά αυτον το τοπο;"
(Η απάντηση ειναι: "Δεν εχει σημασία ΠΟΙΟΣ εισαι,  αλλά ΠΟΙΑΝΟΥ!  )

          Κρατειστε παντως αυτην την παράγραφο που ακολουθει και περιγραφει ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ τις συνθηκες ΚΑΤΟΧΗΣ στις οποιες μας εχουν ριξει οι Σαμαροβενιζελοι με την σιωπηρη ανοχή του Τσιπρα (και τους μετεπειτα τακτικισμους του Βαρουφακη - που καποτε ισως μας εξηγησει πότε "ήταν στο κόλπο" των Κυριαρχων και πότε "τους εριχνε σταχτη στα ματια"...)

                        "...............Οι εφημερίδες αυτές τις μέρες περιγράφουν ένα «πραξικόπημα» παράλληλου τραπεζικού συστήματος , παράλληλου φορολογικού συστήματος που ήθελε να στήσει ο Βαρουφάκης ...παρακάμπτοντας την Κατερίνα Σαββαίδου.
      Αν ισχύει αυτή ιστορία .... αυτό που προκαλεί ανατριχίλα είναι ότι ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ Οικονομικών είχε λιγότερες εξουσίες από τη συγκεκριμένη κυρία που προφανώς διορίστηκε με εντολή των ξένων συμφερόντων.
Ο Υπουργός Οικονομικών δεν είχε τη δυνατότητα να την αντικαταστήσει .
Θεωρούσε ότι υπηρετούσε τις Βρυξέλλες ...αλλά δεν ήταν σε θέση να μας απαλλάξει από αυτήν.
       Ότι γίνεται και με την ΤτΕ που ενώ μας ληστεύει δεν μπορούμε να απαλλαχτούμε από αυτήν.

       Η εταιρία στην οποία δούλευε η κα Σαββαίδου ...ήταν η πρωταγωνίστρια στα τεράστια σκάνδαλα φοροαποφυγής των μεγάλων εταιριών... Ξέρετε .... αυτές που ΠΑΝΤΑ εκδίδουν αποδείξεις στους πελάτες ...και είναι πάντα εντάξει φορολογικά...επειδή απλά ... δεν πληρώνουν ποτέ φόρους.
      Και φανταστείτε τώρα ότι θα ψηφίσουν νόμο με τον οποίο η Γενική Γραμματεία Εσόδων θα είναι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ από την κυβέρνηση.
      
https://www.facebook.com/stavrakidis.simos/posts/649524001848647?hc_location=ufi

Φωτογραφία του Σίμος Σταυρακίδης.
Φωτογραφία του Σίμος Σταυρακίδης.Φωτογραφία του Σίμος Σταυρακίδης.
           Το παρακάτω άρθρο-έρευνα είναι μία μικρή διατριβή στους μεγάλους φοροφυγάδες.

 Φοροφυγάδες όπως η EUROBANK (εκεί δούλευε ο Χαρδούβελης) που φοροαπέφευγε... με πολύπλοκα συστήματα που έστηναν εταιρίες όπως η PwC στην οποία δούλευε η σημερινή Γενική Γραμματέας Εσόδων Κατερίνα Σαββαίδου .
      Οι κατάλληλοι άνθρωποι ... στις κατάλληλες θέσεις. Οι εφημερίδες αυτές τις μέρες περιγράφουν ένα «πραξικόπημα» παράλληλου τραπεζικού συστήματος , παράλληλου φορολογικού συστήματος που ήθελε να στήσει ο Βαρουφάκης ...παρακάμπτοντας την Κατερίνα Σαββαίδου.
           Ήδη ήταν αδύνατο ακόμα και ο Υπουργός να παρέμβει στον πιο καίριο τομέα της κυβέρνησης, την Είσπραξη Εσόδων ...φανταστείτε τώρα που θα την κάνουν ΠΙΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ...δηλαδή θα ελέγχεται απόλυτα από τους δανειστές όπως η «ανεξάρτητη»   Τράπεζα της «Ελλάδας»
   Ο Τσίπρας είχε κάνει ΑΡΣΗ της ανεξαρτησίας της Γεν.Γραμ.Εσόδων που προστατευόταν με νόμο από την προηγούμενη κυβέρνηση... και είναι ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ η επιθετική στάση του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ (βλέπε Πειραιώς-Σάλλας) .
   Έναν μήνα μετά , άλλαξε και πάλι στάση και την έκανε πιο ανεξάρτητη και τώρα οι θεσμοί θέλουν ακόμα περισσότερη ανεξαρτησία από την πολιτική της Γεν.Γραμ.Εσόδων. που τελικά θα οδηγηθεί σε ιδιωτικοποίηση.
       Συνηθίσαμε να εκδίδει χρήματα και να ελέγχει την οικονομία μας μία ΙΔΙΩΤΙΚΗ Τράπεζα της «Ελλάδας» ... και τώρα θα συνηθίσουμε και οι ΦΟΡΟΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΕΣ να είναι επίσης ιδιώτες... όπως τον παλιό καλό καιρό στην Αρχαία Αίγυπτο και στην Μεσαιωνική Ευρώπη ...που τέτοιες θέσεις ...κατείχαν μόνο οι ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ που δάνειζαν στους διεφθαρμένους πολιτικούς.
     H παρακάτω διατριβή ... δυστυχώς αποδεικνύει το τεράστιο χάσμα γνώσης μεταξύ αυτών που μας κυβερνούν και ημών των αιμοδοτών του συστήματος.
     Πολύπλοκα σχήματα νομότυπης διεθνούς φοροδιαφυγής, κράτη που δεν είναι σε θέση να ελέγξουν ούτε τις κυβερνητικές τους υπηρεσίες , που νομοθετούν χωρίς να τα διαβάσουν μνημόνια 1000 σελίδων και που δεν ξέρουν ούτε ποιος τα έγραψε...
      Πως μπορεί να σταματήσει ολόκληρη αυτή η ισοπεδωτική μηχανή όταν η πλειοψηφία των πολιτών δεν γνωρίζει καν την ύπαρξή της, δεν είναι σε θέση να κατανοήσει πως λειτουργεί και οι πολιτικοί την ενισχύουν συνεχώς νομοθετικά αφαιρώντας με νόμο ...την εξουσία του κράτους πάνω σ'αυτούς τους μηχανισμούς.
    Δηλαδή το ίδιο το κράτος , υποχρεωμένο από τους δανειστές , διοχετεύει κρατικές εξουσίες σε ιδιώτες και σε ξένα κέντρα αποφάσεων.

           Το άρθρο του ακολουθεί και αναδημοσιευουμε ,μπορείτε να διαβάσετε και στην ιστοσελίδα του press project http://www.thepressproject.gr/luxleaks/details.php?aid=68887

 Του Νικόλα Λεοντόπουλου


       Η Γενική Γραμματέας Εσόδων κ. Κατερίνα Σαβαιδου , δηλαδή ο υπ. αριθμ. 1 αρμόδιος στη χώρα για την είσπραξη φόρων, ήταν ανώτατο στέλεχος στην PwC στα 4 χρόνια που αυτή έστηνε σχήματα φοροαποφυγής για τις μεγαλύτερες ελληνικές πολυεθνικές.
      Για τη θέση της Γ.Γ. την πρότεινε ο υπουργός Οικονομικών κ Γκίκας Χαρδουβελης , ο πρώην εργοδότης του οποίου επίσης εμπλέκεται στα LuxLeaks.
 Και αυτό δεν είναι παρά η άκρη του μίτου της διαπλοκής μεταξύ PwC και Δημοσίου.

         Σε έναν κόσμο λογικής, οι αποκαλύψεις του ICIJ http://www.icij.org/,σχετικά με τα LuxLeaks, και η συμμετοχή σε αυτά ελληνικών εταιρειών, θα οδηγούσε τις ελληνικές αρχές σε επείγουσα δράση εναντίον του «κυκλώματος»  :
    εναντίον των εμπλεκόμενων εταιρειών αλλά και εναντίον της PwC, της εταιρείας δηλαδή που έστησε όλο αυτό το σύστημα.
       Σε αυτόν τον κόσμο, ο Γενικός Γραμματέας Εσόδων, ο άνθρωπος που νυχθημερόν ασχολείται με τη συλλογή εσόδων, θα ήταν τώρα (ή πιο σωστά από καιρό) επί ποδός πολέμου κατά της PwC.
Ας μεταβούμε λοιπόν νοερά στο αρχηγείο αυτού του πολέμου.
    Εκεί, στην οδό Καραγεώργη Σερβίας 8, συναντούμε την Κατερίνα Σαββαΐδου, ετών 41. Ανέλαβε το πόστο του γενικού γραμματέα Δημοσίων Εσόδων τον Ιούνιο του 2014.
      Η κ. Σαββαΐδου μονομιάς έκανε σαφές πως προτεραιότητά της είναι η πάταξη της φοροαποφυγής: «Να μην επιτρέψεις στον άλλον να φθάσει στο σημείο να φοροδιαφύγει. Αυτό το επιτυγχάνεις μόνο εφόσον κλείσεις όλα τα “παράθυρα” της φοροαποφυγής»,
 επεσήμανε σε στενούς της συνεργάτες, σύμφωνα με Το Βήμα.
      Πρόκειται για δήλωση με υψηλή αίσθηση της ειρωνίας καθώς προερχόταν από μια ειδικό της...... φοροαποφυγής.
         Μέχρι τον Ιούνιο του 2014, η κ. Σαββαΐδου ήταν ανώτατο στέλεχος στην PriceWaterhouseCooopers (PwC), μία από τις λεγόμενες Big Four, τις μεγάλες ελεγκτικές εταιρείες του κόσμου.
       Στην υπόθεση των LuxLeaks, η PwC είναι η πραγματική πρωταγωνίστρια:
      Η εταιρεία που έστησε για περισσότερες από 340 πολυθενικές ένα σοφιστικέ μηχανισμό φοροαποφυγής σε συνεργασία με τις αρχές του Λουξεμβούργου.
Ανάμεσα τους και 9 εταιρείες που σχετίζονται με την Ελλάδα...

     Είναι δυνατόν ο Tax Senior Manager της PwC  να μη γνώριζε τι έκανε η PwC;

      Όχι μόνον η προϋπηρεσία της κ. Σαββαΐδου στην PwC δεν αποτελεί μυστικό αλλά το Υπ.Οικ στην ανακοίνωση επιλογής της είχε φροντίσει να τονίσει πως η νέα Γ.Γ. ήταν
«Senior Manager στην εταιρία “PwC-Ελλάς”, επικεφαλής μιας ομάδας περίπου 100 δικηγόρων και φοροτεχνικών συμβούλων».
 Ήταν «επίσης, Knowledge Manager όλης της εταιρείας, που στελεχώνεται από περίπου 900 υπαλλήλους».
Σύμφωνα με το Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, η κ. Σαββαΐδου, ως Tax Senior Manager της PwC είναι (ακόμα;) μέλος της Επιτροπής Φορολογίας του επιμελητηρίου, μιας επιτροπής της οποίας η αποστολή ρητώς  ,  «δεν παραβλέπει τις ευκαιρίες για σύννομη φορολογική ελάφρυνση».
     Τον ίδιο ακριβώς όρο («tax saving») χρησιμοποιεί το ICIJ στη σύνοψη των ευρημάτων του (key findings) για να περιγράψει τo σκοπό των συμφωνιών στο Λουξεμβούργο.
          (Δύο μέρες πριν τη δημοσιοποίηση των LuxLeaks, οργανώθηκε το 6ο Tax Forum στη Θεσσαλονίκη με σπόνσορες ανάμεσα σε άλλους την PwC.
Κεντρικοί ομιλητές ήταν δύο:
 η Κατερίνα Σαββαίδου, πρώην PwC / πλέον Γ.Γ. Εσόδων.
Και ο Γιώργος Μαυραγάνης, πρώην KPMG / πλέον υφυπουργός Οικονομικών.)
        Και όμως, παρόλο που η κ. Σαββαΐδου ήταν Tax Senior Manager στην PwC, η ελληνική κυβέρνηση την είχε διορίσει ήδη από τον Ιούλιο του 2013 (βλ. ΦΕΚ παραπλεύρως) σε επιτροπή του Υπουργείου Οικονομκών ενώ (όπως θα δούμε παρακάτω) ταυτόχρονα με τη θέση της στην PwC έκανε δηλώσεις σε διεθνή μέσα ως «σύμβουλος της κυβέρνησης».
Από το προσωπικό της LinkedIn προκύπτει ότι έμεινε στην PwC από τον Ιανουάριο του 2010 ως τον Ιούνιο του 2014, περίοδος που εν μέρει συμπίπτει με την περίοδο των LuxLeaks.
    Για παράδειγμα, δύο από τα tax rulings που επιτρέπουν, κατά το ICIJ, σε ελληνικές εταιρείες να κάνουν φοροαποφυγή στο Λουξεμβούργο (ένα ruling για το EFG Group του Ομίλου Λάτση, και ένα για τη Wind Hellas) έχουν ημερομηνία Φεβρουαρίου και Μαρτίου 2010 αντίστοιχα, αφού δηλαδή η κ. Σαββαΐδου έχει αναλάβει ως senior manager στην PwC.
      Σε κάθε όμως περίπτωση, η κ. Σαββαΐδου ήταν ενεργός μάνατζερ στην PwC όταν όλα αυτά τα σχήματα φοροαποφυγής ήταν σε ισχύ: δηλαδή από το 2010 ως το 2014.
Και το ΦΕΚ στο οποίο αναφερθήκαμε πιο πάνω, με το οποίο διορίστηκε το 2013 στην επιτροπή του ΥπΟικ (ενώ συνέχισε να εργάζεται στην PwC) ανέφερε ρητά πως
"ε) Κατά την έναρξη κάθε συνεδρίασης κάθε µέλος του Γνωµοδοτικού Συµβουλίου οφείλει να δηλώνει ενδεχόµενη σύγκρουση συµφερόντων."
      Το ερώτημα που τίθεται είναι φυσικά το ακόλουθο:
           Είναι δυνατόν ένας «tax senior manager», ένας «knowledge manager», επικεφαλής του νομικού – φοροτεχνικού τμήματος της εταιρείας, να μην έχει γνώση του συστήματος φοροαποαφυγής που η εταιρεία του κατ’εξακολούθηση έστηνε για λογαριασμό σειράς επιχειρήσεων;
Θα μπορούσε να αντιτάξει κανείς ότι αυτές οι εννιά επιχειρήσεις έχουν την έδρα τους στο Λουξεμβούργο, συνεπώς τα σχήματα φοροαποφυγής θα τα αναλάμβανε η PwC Λουξεμβούργου.  
       Αυτό όμως δύσκολα θα μπορούσε να συμβεί χωρίς τη γνώση και τη συμμετοχή της ελληνικής PwC  , αφού στη μεγάλη τους πλειοψηφία τα tax rulings αφορούν τις προσπάθειες των εταιρειών να μην πληρώσουν φόρους στη χώρα μας για λεφτά που έβγαλαν στην Ελλάδα. Επιπροσθέτως, πολλές από τις φορολογικές συμφωνίες αφορούν επιχειρηματικές δραστηριότητες στην Ελλάδα. Πώς είναι δυνατόν η ελληνική PwC να μη γνώριζε;

Coca-Cola & EFG: Δύο κραυγαλέες περιπτώσεις ασυμβίβαστου για την PwC.

    Το έργο των accounting firms μπορεί σε γενικές γραμμές να διαιρεθεί σε δύο δραστηριότητες, αντιφατικές η μία προς την άλλη:
   αφενός να ελέγχουν τα βιβλία των πελατών τους (ως ελεγκτικές εταιρείες),
από την άλλη, όπως και οι ίδιες παραδέχονται, να βοηθούν τους πελάτες τους να πληρώνουν λιγότερους φόρους.
Το αν αυτό εκτός από ανήθικο είναι και παράνομο είναι άλλη ιστορία.
Οι ίδιες οι ελεγκτικές εταιρείες επιχειρηματολογούν ότι είναι νόμιμο, και όμως, σύμφωνα όμως με στατιστικές (πηγή: συνεδριάσεις Επιτροπής Δημόσιων Λογαριασμών, Βουλή των Κοινοτήτων, pdf), οι φορολογικές λύσεις που προσφέρουν, οσάκις προσβληθούν σε δικαστήριο, κρίνονται παράνομες σε ποσοστό από 50% ως 75%! .
Aν διαβάζετε αυτή τη γραμμή κάποιος έχει αντιγράψει το κείμενο χωρίς την άδειά μας
     Ο στοιχειώδης κανόνας αποφυγής σύγκρουσης συμφερόντων είναι η εταιρεία λογιστών να μην μπλέκει την ελεγκτική δουλειά με την παροχή συμβουλών φοροαποφυγής.
Μπορεί δηλαδή να κάνει το ένα (έλεγχο βιβλίων) ή το άλλο (παροχή συμβουλών) με έναν πελάτη αλλά όχι και τα δύο μαζί.
Μια απλή διασταύρωση όμως των εταιρειών που έλεγχε η PwC και των tax rulings του Λουξεμβούργου δείχνει ότι τελικά έκανε και τα δύο μαζί.
     Έτσι η PwC για τις χρονιές 2009 και 2010, σύμφωνα με τα LuxLeaks, πετυχαίνει tax rulings στο Λουξεμβούργο για λογαριασμό του EFG Group (Όμιλος Λάτση) και της Coca-Cola SBC (Όμιλος Δαυίδ-Λεβέντη).
Ταυτόχρονα, σύμφωνα με τις Εκθέσεις Διαφάνειας για τις χρονιές 2009 και 2010, η PwC «ορίσθηκε ως νόμιμος ελεγκτής για τη διενέργεια υποχρεωτικών ελέγχων των ετησίων οικονομικών καταστάσεων» τόσο για την Coca-Cola SBC όσο και για την Eurobank, τη θυγατρική (εκείνη την εποχή) του EFG Group.
Για πολλά χρόνια, οι Big Four αντιστέκονταν στην ποινικοποίηση της σύγκρουσης συμφερόντων. Τελικά το σκάνδαλο της Enron οδήγησε το 2002 στο διάσημο νόμο Sarbanes–Oxley Act
http://en.wikipedia.org/wiki/Sarbanes%E2%80%93Oxley_Act
(ή SOX από τα αρχικά των δύο αμερικανών πολιτικών που τον νομοθέτησαν, του Ελληνοαμερικανού γερουσιαστή Paul Sarbanes και του βουλευτή Michael G. Oxley) με τον οποίο οριοθετήθηκαν οι περιπτώσεις σύγκρουσης συμφερόντων στις ΗΠΑ.
Αλλά όχι στην Ευρώπη όπου μόνο μετά το 2011 πάρθηκαν ανάλογες πρωτοβουλίες από την Κομισιόν και τον Επίτροπο Μισέλ Μπαρνιέ.
Το τελικό πλαίσιο θέτει για πρώτη φορά κανόνες μετά όμως από σημαντικές υποχωρήσεις σχετικά με το αρχικό σχέδιο Μπαρνιέ...
http://ec.europa.eu/internal_market/auditing/reform/
 
Πρόσβαση στα πιο μύχια μυστικά
Η τοποθέτηση της κ. Σαββαΐδου προκαλεί τέλος ένα δύσκολο ερώτημα - δύσκολο όχι μόνο να απαντηθεί αλλά ακόμα και να διατυπωθεί:
Από την πιο σημαντική θέση διοίκησης του ελληνικού φοροεισπρακτικού μηχανισμού έχει πρόσβαση στα πιο μύχια κρατικά μυστικά. 
Πόσο συμβατή είναι αυτή η επιλογή με ένα πρόσωπο που μέχρι πρότινος εργαζόταν ως μάνατζερ για μια εταιρεία με ευθέως ανταγωνιστικά προς το ελληνικό δημόσιο συμφέροντα;
        Αντί για τέτοιου είδους ερωτήσεις, τα ελληνικά ΜΜΕ παρείχαν κρίσιμες πληροφορίες σχετικά με την κ. Σαββαΐδου από ανώνυμες πηγές εντός του ΥπΟικ, όπως η ακόλουθη:
 «Τις περισσότερες φορές δεν έφευγε ούτε για φαγητό το μεσημέρι, αλλά έτρωγε την σαλάτα της με βιολογικά προϊόντα, που είναι αδυναμία της στο γραφείο, προσέχοντας πάντα να μην λερώσει τα απλωμένα χαρτιά».
       Και όμως ένα απλό γκουγκλάρισμα για το ποιόν της PwC θα αρκούσε.
Ας σταθούμε σε ένα μόνο περιστατικό.
Βουλευτές του βρετανικού κοινοβουλίου ανακάλυψαν το 2013 πως η εταιρεία είχε στήσει ένα υπερεθνικό σύστημα με επτά (7) επίπεδα ώστε το πιο ακριβό συγκρότημα γραφείων στο Λονδίνο, αξίας 600 εκατ. λιρών (κοντά στο 1 δισ. ευρώ), να μην πληρώνει φόρους από ενοίκια.
http://www.theguardian.com/…/pricewaterhousecoopers-complex…
Η ροή του χρήματος περνούσε από τους συνήθεις κόμβους, δηλαδή χώρες με ντοκτορά στη φορολογική διαφθορά.
Όχι, κακώς πήγε το μυαλό σας στα PIGS, Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία. Εδώ μιλάμε για επιστημονική διαφθορά και όχι για τις αποδείξεις που δεν κόβει ο υδραυλικός ή ο ιδιοκτήτης ταβέρνας.
Οι κόμβοι που η PwC χρησιμοποίησε στην προσπάθειά της να κρύψει το χρήμα δεν ήταν στη Μύκονο, τη Νάπολη ή τη Βαρκελώνη αλλά στο Λουξεμβούργο, το Ντελαγουέρ (δηλαδή ΗΠΑ), το Τζέρσεϊ (δηλ. Βρετανία)...

Δύο υπουργοί και ένας τροϊκανός:
Το φαν κλαμπ της Γενικής Γραμματέως
Τέτοιες υποθέσεις, για το τι πραγματικά κάνει η PwC και γενικότερα οι Big Four, υπάρχουν αμέτρητες. Δεν χρειαζόταν δηλαδή να περιμένει κανείς τα LuxLeaks.
Και όμως, όταν ανακοινώθηκε η επιλογή της κ. Σαββαΐδου, αντί ενστάσεων, ακούστηκαν εγκώμια, εντός και εκτός Ελλάδας.
Τρεις ανώτατοι αξιωματούχοι ερίζουν για την πρόσληψη της.
Όλοι τους, αν πιστέψουμε τα δημοσιεύματα εφημερίδων ήταν ενθουσιώδεις υποστηρικτές της:
Πρώτα απ'όλα αποτελούσε πρόταση του υπουργού Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη, σύμφωνα με το επίσημο ανακοινωθέν του υπουργείου.
http://www.minfin.gr/…/id/4ce07f34-3807-44e8-96b1-1f0695ae7…
       Επιπροσθέτως, στο Βήμα διαβάζουμε πως «κομβικό ρόλο στην επιλογή έπαιξε ο υφυπουργός Οικονομικών Γιώργος Μαυραγάνης», ο οποίος «είχε θητεύσει με επιτυχία στην KPMG», δηλαδή μία από τις υπόλοιπες Big Four.
  Με άλλα λόγια, στην Ελλάδα η μάχη κατά της φοροδιαφυγής είναι στα χέρια δύο πρώην στελεχών των εταιρειών με ειδικότητα τη... φοροαποφυγή.
      Τέλος, η κ. Σαββαΐδου δεν θα 'χε πάρει την θέση, αν δεν την είχε εγκρίνει ο Γενικός Επιθεωρητής του Υπουργείου Οικονομικών της... Γαλλίας, ο κ. Λε Πετίτ, ο οποίος σύμφωνα με το Πρώτο Θέμα, συμμετείχε στην 5μελή επιτροπή επιλογής και «πέρασε από κόσκινο» τους υποψηφίους.
 (Ωραία εθνική κυριαρχία όπου τον Έλληνα γενικό γραμματέα Εσόδων εγκρίνει ένας... Γάλλος).
http://opinion24.gr/…/4130-pos-o-mikroylis-tis-troikas-epel…
 
Το Bloomberg ψάχνει τη φοροδιαφυγή στα υπόγεια των μπαρ.
       Ήταν άνοιξη προς καλοκαίρι του 2014, η εποχή του success story, στο οποίο ατυχώς δεν προσέτρεξαν μόνον τα εγχώρια πρόθυμα ΜΜΕ αλλά και μερικά από τα εγκυρότερα μέσα διεθνώς.    
        Το ελληνικό success story, η ανάκαμψη (rebound), η αναγέννηση (revival), σαν κάθε καλό δράμα με χάπι έντ, χρειαζόταν χαρακτήρες, ήρωες. Και τους βρήκε.
       Κατά το πρακτορείο Bloomberg , το νέο (θετικό) πρόσωπο της Ελλάδας είναι δύο γυναίκες, η Αικατερίνη Σαββαΐδου, νέα γενική γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, και η Αναστασία Σακελλαρίου, πρόεδρος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
         Μέσα στο καλοκαίρι το αμερικάνικο μέσο δημοσίευσε δύο προφίλ για τις δύο Ελληνίδες.
(Και αν στην περίπτωση Σαββαΐδου, το πρακτορείο πέρασε στο ντούκου τη θητεία της στην PwC, στην περίπτωση της Σακελλαρίου θεώρησε τριτεύουσας σημασίας ότι η πρόεδρος του ΤΧΣ διώκεται για κακούργημα που σχετίζεται με την άσκηση των καθηκόντων της κατά την προηγούμενη θητεία της σε τράπεζα).
Το Bloomberg στο προφίλ της Σαββαΐδου αναφέρεται στην ιδιότητα της νέας Γ.Γ. Εσόδων ως πρώην μάνατζερ στην PwC αλλά δεν βρίσκει τίποτα το αμφιλεγόμενο σε αυτό.
Δύο μήνες πριν, τον Απρίλιο του 2014 (πριν πάρει τη νέα της θέση), το Bloomberg είχε ξανά κομμάτι με αναφορά στη Σαββαΐδου. Το ρεπορτάζ είχε τίτλο (σε ελεύθερη μετάφραση)
 «Οι διώκτες της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα στρέφουν την προσοχή τους στα υπόγεια των νυχτερινών κλαμπ» και εστίαζε στο «κορυφαίο» ζήτημα:
 αν οι μπάρμαν στα ποτάδικα της νύχτας κόβουν απόδειξη στους πελάτες τους και στη μάχη του ΥπΟικ να τους πιάσει στα πράσα.!!!
http://www.bloomberg.com/…/greek-nightclub-basements-focus-… 
       Παρότι η Σαββαΐδου ήταν ακόμα ενεργός senior manager στην PwC, στο ρεπορτάζ έκανε δηλώσεις με το το καπέλο του «κυβερνητικού συμβούλου». (Δείτε παραπάνω, το ΦΕΚ του διορισμού της).
Οι ίδιοι δηλαδή παράγοντες (διεθνή ΜΜΕ και εκπρόσωποι των δανειστών) που επί χρόνια πυροβολούσαν τους Έλληνες για το ότι δεν πληρώνουν φόρους, τώρα έδωσαν το χρίσμα τους σε ένα ανώτατο στέλεχος πολυεθνικής που τα πηγαίνει περίφημα σε αυτό ακριβώς το σπορ.

Η διαπλοκή ελληνικού δημοσίου - PwC
      Γνωρίζουμε τον αντίλογο που εκφράζεται από όσους υποστήριξαν την επιλογή Σαββαΐδου: Είναι σα να προσλάβεις ένα χάκερ.
Η παρομοίωση θα ευσταθούσε μόνον αν αυτός που προσέλαβε τον χάκερ (το ΥπΟικ) αλλά και ο ίδιος ο χάκερ (Σαββαΐδου), αναγνώριζαν ότι ο προηγούμενος εργοδότης του χάκερ ήταν εγκληματικό στοιχείο.
Δεν βλέπουμε καμιά τέτοια διάθεση... Τουναντίον, το ελληνικό κράτος σπεύδει σε κάθε ευκαιρία να διαπλακεί με τις ελεγκτικές εταιρείες, και με την PwC ιδιαιτέρως, σε σημείο που στην ουσία «ιδιωτικοποιεί» κομμάτια της δικής του αρμοδιότητας.

---- Το 2009, πριν καν την αρχή της κρίσης, διαβάζουμε πως το Υπουργείο Οικονομικών, θα ανέθετε στην PwC το κυνήγι των μικροοφειλετών, την ίδια ακριβώς εποχή που η εταιρεία υπέρβαλλε στις αρχές του Λουξεμβούργου πατέντες για τη φοροελάφρυνση των μεγαλο-πελατών της.
http://www.nooz.gr/page.ashx?pid=9&aid=314129
  ----Το 2010, της ανατέθηκε (από κοινού με την KPMG) ο έλεγχος δαπανών του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους - μία ακόμα περίπτωση πρόσβασης σε νευραλγικό τομέα του δημοσίου.
http://news.in.gr/economy/article/?aid=1231051296
  ---- Το 2011 ήταν σύμβουλος αποκρατικοποιήσεων για τις ΟΣΕ / ΤΡΕΝΟΣΕ.
  ---- Και πολύ πρόσφατα, τον Οκτώβριο του 2014, ο κ. Χαρδούβελης ανέθεσε στην PwC μελέτη για τον τρόπο εφαρμογής του αναβαλλόμενου φόρου των τραπεζών. Το έκανε σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των εφημερίδων, «παρακάμπτοντας πλήρως τις υπηρεσίες του υπουργείου» του.
 Ανέθεσε δηλαδή την επίλυση ενός ζητήματος δημοσίου συμφέροντος σε μια ιδιωτική εταιρεία η οποία εκ της φύσεως της διαπλέκεται με τις ελληνικές τράπεζες...
Και αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα, σύμφωνα τουλάχιστον με όσα έχουν υποστηρίξει τόσο ο Γιάννης Βαρουφάκης εδώ όσο και η Wall Street Journal εδώ, οι τράπεζες έμειναν ενθουσιασμένες από τη λύση...
http://news.in.gr/economy/article/?aid=1231355719
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.oikonomia&id=36783
http://online.wsj.com/…/ecb-should-show-regulatory-mettle-o…
Και αυτά αφορούν μόνο τη διαπλοκή της PwC με το ελληνικό δημόσιο.
Το μεγάλο θέμα όμως είναι η διαπλοκή της εταιρείας με το ευρύτερο σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα.
Αλλά γι αυτό θα μιλήσουμε αναλυτικότερα τις επόμενες μέρες...
Αντί επιλόγου:
 Ένα ερώτημα για τους Χαρδούβελη και Σαββαΐδου
Ο Γκίκας Χαρδούβελης πήγε στο υπουργείο Οικονομικών από τη Eurobank, όπου θήτευσε ως πολυετής και πολύτιμος συνεργάτης του Ομίλου Λάτση.
(Για το σοβαρό πρόβλημα σύγκρουσης συμφερόντων μεταξύ των δύο ιδιοτήτων, διαβάστε εδώ την ανάλυση του Γιάννη Βαρουφάκη).
Ταυτόχρονα, στο δημόσιο μεταγράφηκε η κ. Σαββαΐδου με τον τρόπο που είδαμε, και με τη θερμή, όπως προείπαμε, σύσταση του κ. Χαρδούβελη.
http://www.koutipandoras.gr/…/o-talantoyhos-oikonomikos-sym…

     Τώρα αποκαλύπτεται πως η πρώην εταιρεία της κ. Σαββαΐδου (πιθανώς με τη συμμετοχή της), εκπόνησε ένα σχήμα φοροαποφυγής με ωφελημένο τον πρώην εργοδότη του κ. Χαρδούβελη.
    Η επιχείρηση είχε πολλούς κερδισμένους και ένα μόνο θύμα, το ελληνικό δημόσιο, στο οποίο υπηρετούν πλέον οι κ.κ. Χαρδούβελης και Σαββαΐδου.
Ερώτηση αφελής:
Δεν υπάρχει ηθικό και πολιτικό θέμα και για τους δύο;

http://www.thepressproject.gr//files/document1-copy.pdf
http://www.thepressproject.gr/…/pwc%20transparency%20report…
http://www.spirospero.gr/…/50750-nikolopoulos-deka-xronia-l…
http://www.forologoumenos.gr/permalink/23636.html
http://www.thepressproject.gr/luxleaks/details.php?aid=68887


Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

Η «παγίδα» του Αυγούστου ! .

        

                                                        

                            Αποτέλεσμα εικόνας για ταξιδι στον γκρεμο

-----
-----  

       Η Ελλάδα από την Δευτέρα έχει ξανά - κατά κάποιο τρόπο - το «μέτωπο της καθαρό». Έλαβε τα 7,16 δις. ευρώ από τους δανειστές και με τρόπο «κιμπάρικο» πλήρωσε «άμα τη εμφανίσει» 6 δις. ευρώ προς ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΤτΕ.

     Το πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα χρειαζόταν για τους καλοκαιρινούς μήνες συνολικά 12 δισ. ευρώ.
    Εξ αυτών, τα 7 δισ. ευρώ αφορούσαν τις υποχρεώσεις του Ιουλίου έως και τις αρχές Αυγούστου, ενώ για τον επόμενο μήνα οι ανάγκες υπολογίζονται σε 5 δισ. ευρώ.

Εδώ είναι και η παγίδα.

     Για να βρει το ελληνικό Δημόσιο αυτά τα 5 δις. ευρώ θα πρέπει να έχει συμφωνήσει μέχρι τις 8 Αυγούστου το νέο – τρίτο στη σειρά – μνημόνιο και να έχει περάσει την κύρωση τους από την Βουλή έως τις 20 Αυγούστου οπότε και  πρέπει να αποπληρωθούν περί τα 3,2 δις. ευρώ στο ΔΝΤ. 
    Θα πρέπει δηλαδή η κυβέρνηση να έχει βρει τους βουλευτές να ψηφίσουν τα νέα μέτρα φορολογίας για τους αγρότες, τη αύξηση της φορολόγησης των ενοικίων και τον περιορισμό των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων.
    Αμέσως μετά θα πρέπει να έχει βρει και τους βουλευτές που θα ψηφίσουν την κύρωση της νέας δανειακής σύμβασης εγκαίρως, προκειμένου να πληρωθεί στις 20 Αυγούστου η δόση των 3,2 δις. ευρώ προς ΔΝΤ .
     Παράλληλα, θα πρέπει να έχει βρεθεί και ο πολιτικός με βούληση που θα εκδώσει τα νέα σημειώματα του ΕΝΦΙΑ, με όρους αντίστοιχους των περυσινών, ώστε να εισπραχθούν τα 2,65 δις. ευρώ.

      Όλοι μαζί θα πρέπει να βρούμε ακολούθως την κυβέρνηση που θα εφαρμόσει αφενός το νέο πρόγραμμα και αφετέρου θα κάνει την χώρα και την οικονομία της ελκυστική στην προσέλκυση κεφαλαίων.
      Χωρίς το τελευταίο, το φιλικό δηλαδή επενδυτικό περιβάλλον ξεχάστε το ευρώ.
Στην ευρωζώνη οι μικρές ευρωπαϊκές χώρες που επιθυμούν να έχουν πρόσβαση στην αγορά κεφαλαίων της ευρωζώνης με όρους ανάλογους με τις χώρες του πυρήνα δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αντιμετωπίσουν τα εμπόδια στις επενδύσεις, όπως π.χ. οι άκαμπτες αγορές προϊόντων και εργασίας, η αναποτελεσματική γραφειοκρατία και η δικαιοσύνη, τα υψηλά επίπεδα της φορολογίας και τα χαμηλά επίπεδα δεξιοτήτων.
     Θα πρέπει να προσαρμοστούν σε μια νέα πραγματικότητα, στην οποία οι χώρες ανταγωνίζονται για κεφάλαια και πόρους.
 Μπορεί να το κάνει αυτό η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; 
    Ο πρωθυπουργός έχει δηλώσει ότι δεν πιστεύει στη συμφωνία την οποία υπέγραψε μια εβδομάδα πριν, καθιστώντας σαφές ότι συμφωνεί μόνο με τις μεταρρυθμίσεις που έχουν σχεδιαστεί για να διευρυνθεί η φορολογική βάση και να καταστήσει το συνταξιοδοτικό σύστημα βιώσιμο.
    Στις διαπραγματεύσεις, προτιμούσε διαρκώς τους υψηλότερους φόρους για τον ιδιωτικό τομέα από τις περικοπές στο δημόσιο.
     Μπορούν με αυτή την συνταγή να έρθουν επενδύσεις στην Ελλάδα; Χλωμό...
Άρα μήπως η πτώση στην – όποια - παγίδα είναι αναπόφευκτη;


Φιλιππίδης Νίκος 
Δημοσιογράφος
- See more at: http://marketnews.gr/article/245112/h_pagida_tou_aygoustou#sthash.tEbA1bCN.LdB5uNSM.dpuf

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

Πάμε παρακάτω , μ@λ@κες !!!





    Ο πρωθυπουργός Α.Τσίπρας  (5/7/15)   ειπε στο διάγγελμα του  προς τους Έλληνες , οτι ......

'' η πλειοψηφία του ελληνικού λαού εκφράστηκε με ένα ηχηρό 62% το οποίο αντιπροσώπευε (σύμφωνα με τον ίδιο ) την εναντίωση στην κακή συμφωνία που μας είχαν θέσει ως τελεσίγραφο οι "θεσμοί".

       Ο πρωθυπουργός Α.Τσίπρας  ειπε στο διάγγελμα του  προς τους Έλληνες ,οτι το ποσοστό αυτό ....... 
''του έδινε το όπλο που ήθελε να διαπραγματευτεί μια καλύτερη συμφωνία''.

Ακολούθησαν  οι  χοροί και  τα πανηγύρια στο Σύνταγμα το βράδυ της περασμένης  Κυριακής  5/7/15 ,   με έναν αέρα αντίστασης στην ατμόσφαιρα κάτι από Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.

Σήμερα  , αυτό το 62% θα ξαναβγεί στο Σύνταγμα  να πανηγυρίσει την νίκη της κυβέρνησης καθώς  έχει υπογράψει σύμφωνο που θα μας κρατάει στην νομισματική ένωση με "ιδιαίτερα αναπτυξιακούς όρους, χωρίς λιτότητα, χωρίς ύφεση" κλπ,κλπ. (η φαντασία μου οργιάζει).

 Όσοι φωνάζουν για την προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε, που για να μην παρεξηγηθώ συμφωνώ ότι υφίσταται, ελπίζω να έχουν πραγματικά ανοιχτό μυαλό και πλέον να κρίνουν κάθε είδους προπαγανδιστική συμπεριφορά!! 

 Εγώ  χειροκροτώ , π.χ. τον  κ.Φίλη τον επί πόσα χρόνια  ''αντικειμενικό και καθόλου προπαγανδιστή δημοσιογράφο της Αυγής '' , για την..... αντρίκια επίθεση στα λαμόγια των Μ.Μ.Ε


 Εν κατακλείδι θα ήθελα να ξέρω ποιος θα αισθάνεται για άλλη μια φορά μ@λ@κ@ς  , σήμερα ..

Πάντως όχι ο Πρωθυπουργός!!!

Λ.Δ.

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Τραγικοί η μοιραίοι ?


author_197.sq_l     Λευτέρης Κουλιεράκης




           Ζόφος. Ξερό κι άγονο τοπίο μοιάζει η Χώρα στα χρόνια της κρίσης. Στέγνωσε. Αποψιλώθηκε.
 Κακογουστιά και χυδαιότητα το παραχθέν προϊόν του δημόσιου βίου.
Οι ιδεοληψίες, οι απολυτότητες και η μισαλλοδοξία είναι το θεωρητικό υπόβαθρο του κοινωνικού εκφασισμού. Η δύνη ανέσυρε στον αφρό ότι πιο απεχθές, σκοτεινό και αλλότριο είχε κρυμμένο το γένος.
Η κοινωνία αποσυντίθεται. Ό,τι δημιουργικό, παραγωγικό και φρέσκο διαθέτει ετούτος ο τόπος, πνίγεται μες στις αποκρουστικές αναθυμιάσεις και τα απόνερα. Και λοιπόν;
Οι βλάβες που έχει υποστεί η χώρα, μοιάζουν να είναι μη αναστρέψιμες.
 Πολυτραυματίας, η δόλια, κείται σε κωματώδη κατάσταση. Για να αναρρώσει, πρωτίστως, θα πρέπει να διαγνωστούν επαρκώς τα δομικά αίτια της εθνικής τραγωδίας. Θα το επιχειρήσουμε:
Ναι ή Όχι; Η χώρα θα υπερβεί αξιοπρεπώς την αυτοκτονική της μακαριότητα.
Η ευθύνη, όλη δική μας.

Ποιοι ευθύνονται;

Άραγε έφταιξε ο νηπιακός καπιταλισμός που ποτέ δεν ενηλικιώθηκε, ή η ατροφική αστική μας δημοκρατία;
Μήπως η ανεπαρκέστατη αστική τάξη με τα ευνουχισμένα εθνικά της χαρακτηριστικά;
Έφταιξε η αδηφαγία της κρατικοδίαιτης μεσαίας τάξης, ή τα απαίδευτα χαμηλά κοινωνικά στρώματα;
Μήπως η αγροτιά της πρέφας και των επιδοτήσεων, ή η ανημποριά της εκκολαπτόμενης φτωχολογιάς;
Ποιοι ευθύνονται για την κατάντια: οι άνεργοι ή οι άεργοι, οι ιθαγενείς ή οι μετανάστες; Οι περήφανοι ή οι γονατισμένοι;
Τα λαίμαργα τζάκια, ή τα πεινασμένα μαγκάλια μάς έκαψαν, εν τέλει;


Τι μας πλάνεψε;

      Ο ερμαφρόδιτος πατριωτισμός, ή ο αποστεωμένος διεθνισμός ακρωτηρίασε την συλλογική σκέψη μας;
Ο ανιστόρητος απομονωτισμός, ή η λιγούρικη ευρωλαγνεία μάς αδρανοποίησε, άραγε;
Ο κοσμοπολίτικος επαρχιωτισμός, ή ο ηθικός μικροαστισμός επιτάχυνε την συνολική μας κατάπτωση;
Και το σύνδρομο του ανάδελφου;
Τι συντέλεσε στον πολιτικό μας αναλφαβητισμό: η ενδοτικότητα των αριστερο-κεντρο-αδέξιων, ή ο διαλυτικός αυτισμός των άκρων; Ο ανέξοδος εξω-κοινοβουλευτισμός, ή η εξουσιολαγνία των κομμάτων απονεύρωσαν την συλλογική μας συνείδηση;
 Πλάνη. Οι οικόσιτοι λαγοί και τα φλύαρα παπαγαλάκια με το λαδωμένο λαρύγγι μας πλάνεψαν, τάχατες;

Γιατί ακυρωθήκαμε;

Ποιοι κακόβουλοι τρύπησαν το ονειροπαρμένο μας αερόστατο:
 οι γείτονες, οι εχθροί, ή οι φίλοι;
Μας την έστησε η ανυπόληπτη πολιτικο-οικονομική ελίτ, ή μήπως μας πούλησαν τα αγοραφοβικά «άνω» λόμπι; Η συμβιβασμένη πνευματική ηγεσία και η εγχώρια διανόηση ήταν παρούσες στο πάρτυ;
Άλλα λόγια ν` αγαπιόμαστε. Και οι θεσμοί; Η μυωπική δικαιοσύνη και η παχύσαρκη εκκλησία ευθύνονται για την συλλογική ανομία;
Τα γενεσιουργά αίτια του εγκλήματος κάρπισαν στις παρωχημένες δομές του κράτους δικαίου, ή στην δολιότητα της ακυβέρνητης Πολιτεία;
Οι ανεκδιήγητες κυβερνήσεις, το απαξιωμένο κοινοβούλιο ή τα ευρωπαϊκά και διεθνή φόρα είναι οι ηθικοί αυτουργοί της ειδεχθούς πράξης;


Εμείς;

     Ο αφορισμός και η υπεκφυγή στο θεμελιώδες ερώτημα που συγκροτεί την ταυτότητα μας δεν είναι η επιτομή του εθνικού μας ζητήματος;
Παραδοθήκαμε, ηττηθήκαμε, ή μας πρόδωσαν οι Εφιάλτες ονείρων.
Ευθύνεται το σαθρό σύστημα εξουσίας της μεταπολίτευσης, λένε κάποιοι και καθάρισαν.
 Ελλιπές και ανιστόρητο επιχείρημα, ιδιοτελές, σχεδόν ανόητο.
Και η συλλογική ευθύνη; Ευφυές ιστορικό τέχνασμα, η κρίση, εγγενές δημιούργημα του συλλογικού DNA μας.
Τίποτα δεν δημιουργείται εν κενώ. Η πολιτική τάξη της χώρας είναι το ακριβές είδωλο του συλλογικού μας καθρέπτη.
Φτύνοντας την, επιτέλους, φτύνουμε τα μούτρα μας. Και οι πλατείες; Παθητικά ενεργούμενα είμαστε, δήθεν μιας ύποπτης συνομωσίας που οι ίδιοι εφηύραμε.
Τελούμε σε κατάσταση εθνικής αυτοχειρίας. Αδύναμοι να διαχειριστούμε την μοίρα μας, ιστορικά, θα εγγραφούμε ως οι τραγικοί και οι μοιραίοι ετούτου του τόπου – οι φυσικοί αυτουργοί ειδεχθούς πράξης.


Εγώ;

      Η λύση του προβλήματος είναι στο χέρι μας.
 Κοιτάζω την ανοιχτή μου παλάμη – μούτσα στα μούτρα μου. Το κάθε δάχτυλο έχει την δική του αξία: εκτός από τον δείκτη του ξερόλα που δείχνει τους πάντες πλην εαυτού και τον μεσαίο του μάγκα που γαμεί και δέρνει ό, τι κινείται και αναπνέει, ναι, υπάρχει και ο αντίχειρας που όταν σηκώνεται δείχνει εμένα. Ε και;
 Ό,τι θέλω ακούω και βλέπω - σύμπτωμα αυτάρεσκου ωτακουστή ή τυχάρπαστου ηδονοβλεψία; Αμετανόητος.
Τι είμαι εντέλει: πολίτης ή idiot; Είμαι ό,τι αντέχω.

Greece.

     Ανυπόληπτοι μπροστάρηδες, όχλος φοβικός και απαίδευτος η χυλώδη της μάζα.
Στημένο παζάρι η εκκλησία του δήμου.
 Άραγε αυτή είναι η δύσμοιρη Μάνα της άμεσης δημοκρατίας και των μύθων, ή είναι το παραπληγικό εικονικό της ομοίωμα που ασμένως αναπαράγουμε;
 Άγος.
 Η Ελλάδα έπαψε να ερωτοτροπεί με τη μοίρα της. Ψυχορραγεί.
Αν καταλήξει, θα συμβεί από ψυχική ανεπάρκεια. Η λιγοψυχιά γεννά ριψάσπιδες, άρα, υποτελείς και δουλικούς υπηκόους. Μπουλούκι ατάχτων ο περιούσιος λαός των Ελλήνων, στις πλατείες αγανακτεί και εξεγείρεται.
 Ναι ή όχι;
Ανεπαρκές το ερώτημα. Μα πιο θα ήταν το εθνικό πρόταγμα που θα ξαναέβαζε την Χώρα στο παιγνίδι του ιστορικού γίγνεσθαι, υπερβαίνοντας το διχασμό του δίλημμα;
Ψυχομαχώντας την βλέπω να ακουμπά τρυφερά στην ανατολίτικη πλευρά της διττής φύση της, ανασηκώνεται, στρέφει το βλέμμα της προς την Δύση και με πείσμα αποφασίζει να ζήσει:

    Όχι   στην αυτοκτονική και ανιστόρητη ρήξη,
    Ναι      στην φυγή προς τα εμπρός. Τώρα!

Ποιος έχει την ευθύνη, λοιπόν;
Ένα είναι βέβαιο: ο θεός δεν φταίει. Ο Νίτσε τον πέθανε.





 Λευτέρης Κουλιεράκης, συγγραφέας. 

«Άρριζοι», ο τίτλος του τελευταίου του μυθιστορήματος. 


Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

Οι πολιτικές πλάνες των Ελλήνων ψηφοφόρων


ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ



Γράφει ο Άρης Αλεξανδρής

Ο κόσμος χωρίζεται σε μνημονιακούς κι αντιμνημονιακούς:

       Μία απλουστευτική κοτσάνα μεγατόνων, που επιχειρεί μανιχαϊστικά και λαϊκίστικα να κατηγοριοποιήσει ανθρώπους, ιδεολογίες και πολιτικές κατά τον τρόπο που συμφέρει εκείνους που εξυπηρετούνται από τον εύκολο διχασμό. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να αγαπάει τα μνημόνια, δεν υπάρχει άνθρωπος που να ευχαριστιέται τους έκτακτους φόρους και τα μέτρα λιτότητας. Ως προς αυτό, βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι. Εν μέσω κρίσης, δηλαδή, κανείς δεν προτιμάει το μνημόνιο από κάτι ευμενέστερο. Απλώς υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν το μνημόνιο αναγκαία προϋπόθεση για να έρθει κάτι καλύτερο, και άνθρωποι που το αποκηρύσσουν ασυζητητί χωρίς να προτείνουν κάποια εναλλακτική λύση. Επομένως, κάθε νοήμων άνθρωπος είναι ουσιαστικά αντιμνημονιακός, εφόσον κάθε άνθρωπος -ανεξαρτήτως κοινωνικού και οικονομικού στάτους- πλήττεται από το μνημόνιο. Η διαφορά βρίσκεται στην τάση ορισμένων να βαφτίζουν πολιτική άποψη την κατακεραύνωση του προφανούς (ότι το μνημόνιο είναι δυσάρεστο – duh!), να εγκολπώνονται κατ’ αποκλειστικότητα την ιδιότητα του αντιμνημονιακού, να την κομματικοποιούν, και να την ταυτίζουν με τη στείρα αντιδραστικότητα και άρνηση της αλήθειας. Με λίγα λόγια δεν είσαι πιο αντιμνημονιακός από τον διπλανό σου, επειδή ζητάς την άνευ όρων, εγγυήσεων και εξηγήσεων κατάργησή του (τη στιγμή που μόνο αυτό σε χρηματοδοτεί). Είσαι πολιτικά ανήλικος που δεν του αρέσει ο κόσμος, αλλά δεν ξέρει και πώς να τον αλλάξει.

       Η Δεξιά είναι υπέρ του μνημονίου που ταλανίζει τον λαό ενώ η Αριστερά θέλει να το καταργήσει για να μας σώσει:

        Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε από κάτι βασικό. Σε κρίσιμες οικονομικά συγκυρίες όπως αυτή, οι έννοιες της Δεξιάς και της Αριστεράς είναι εντελώς άχρηστες, δυσλειτουργικές και ανεδαφικές. Δεν ισχύουν, είναι ξεπερασμένες, πετάχτε τες μακριά. Αφήστε που οι ζωές των περισσότερων πολιτικών πέρα από τα έδρανα είναι ολόιδιες, ασχέτως χρώματος. Από τεχνικής άποψης, υπό ένα καθεστώς χρηματικής δυσπραγίας και λιτότητας ούτε ο δεξιός ούτε ο αριστερός μπορούν να εφαρμόσουν το όραμά τους (αν υποθέσουμε ότι έχουν) όπως επιτάσσει η ιδεολογία τους (εκτός αν πρόκειται για ακραίους δεξιούς ή ακραίους αριστερούς που έχουν στο μυαλό τους ολοκληρωτικά καθεστώτα). Καμία πλευρά δεν θέλει να αφανίσει τον λαό, ούτε βέβαια και να τον σώσει. Όλες οι πλευρές θέλουν μόνο ένα πράγμα: Να επανεκλεγούν κάνοντας πολιτική με το μίνιμουμ της ενέργειάς τους. Σε περίοδο κρίσης, αυτό προϋποθέτει όσο το δυνατόν λιγότερες θυσίες και όσο το δυνατόν μεγαλύτερους εντυπωσιασμούς. Κι εκεί κάπου ξεκινάει το πρόβλημα: Καμία πλευρά δεν θέλει/μπορεί να κάνει τις θυσίες που πρέπει για να αναδιαρθρώσει το κράτος επί της ουσίας, ακριβώς επειδή καμία πλευρά δεν θέλει να δυσαρεστήσει τους ψηφοφόρους της. Συνεπώς, όλες οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα εφάρμοσαν τις πτυχές του μνημονίου που δεν θα τις έφερναν αντιμέτωπες με μεγάλα συμφέροντα (μοιράζοντας παράλογους φόρους από δω κι από κει π.χ) αντί να κάνουν δομικές μεταρρυθμίσεις που θα δυσαρεστούσαν αρχικά πολλούς, αλλά στην πορεία θα εξυγίαιναν το κράτος (άνοιγμα επαγγελμάτων, ιδιωτικοποιήσεις, σμίκρυνση του δημοσίου κ.λ.π). Έτσι, όταν επιχειρήθηκε σύγκρουση με το βαθύ δημόσιο από τη Δεξιά (ΕΡΤ) ακολούθησε εκλογική ήττα, και όταν επιχειρήθηκε συντήρηση του κρατισμού (επαναλειτουργία ΕΡΤ, νέοι διορισμοί κ.λ.π) με εν όλω άρνηση του μνημονίου από την Αριστερά, επακολούθησε η οριακή κατάσταση που ζούμε τώρα. Η πρακτική εμπειρία, λοιπόν, αποδεικνύει ότι οι πολιτικοί δεν διακρίνονται σε κακούς μνημονιακούς δεξιούς και καλούς αντιμνημονιακούς αριστερούς . Διακρίνονται σε ανίκανους συγκαλυμμένους κρατιστές και σε δειλούς αλλά δηλωμένους κρατιστές. Η διαφορά τους βρίσκεται μόνο στα φερόμενα ως κίνητρά τους και η ομοιότητά τους στο ότι είναι εξίσου αναποτελεσματικοί και ακατάλληλοι για το κοινό συμφέρον.

        Οι δημοσιογράφοι είναι πουλημένοι επειδή έχουν αφεντικά:

      Αφεντικά δεν έχουν μόνο οι δημοσιογράφοι, αλλά όλοι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι. Επίσης, αφεντικά έχουν και οι δημόσιοι υπάλληλοι, τα οποία μάλιστα αλλάζουν ανά τέσσερα χρόνια. Όλοι οι εργαζόμενοι τυπικά πρεσβεύουν ένα φανερό ή αφανές συμφέρον, που εκπορεύεται από την επιχείρηση που τους χρηματοδοτεί, είτε αυτή είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου είτε ιδιωτικού. Όσο μεγάλο, λοιπόν, είναι το κίνητρο της Όλγας Τρέμη να μεταδώσει την είδηση που συμφέρει το αφεντικό της, άλλο τόσο είναι και το κίνητρο του δημοσιογράφου της ΕΡΤ να παπαγαλίσει τη γραμμή του κόμματος που τον διόρισε και θέλει να κρατηθεί στην εξουσία. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι η μεν ή ο δε είναι οπωσδήποτε εξαγορασμένοι. Δεν σημαίνει ούτε το αντίθετο. Σημαίνει ότι το επιχείρημα του “συμφέροντος” ως απόδειξη μεροληψίας είναι σαθρό, γιατί το συμφέρον ενυπάρχει σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις. Επομένως, ακούμε τι έχει να πει ο καθένας (πάντα η μία πλευρά θα αποκαλύπτει αυτό που η άλλη θα αποσιωπήσει – και αντίστροφα) και σχηματίζουμε αθροιστικά ή αφαιρετικά τη δική μας κρίση.

     Οι ξένοι θέλουν το κακό μας και συνωμοτούν εις βάρος μας:

        Η μακραίωνη ιστορία των Ελλήνων σε συνδυασμό με τα δεινά που κατά καιρούς πέρασαν, έχει δημιουργήσει σύνδρομα καταδίωξης, μόνιμη καχυποψία και μια ατέρμονη συνωμοσιολογική γραφικότητα, που δεν φιλτράρονται από τη λογική και τη σκέψη (γιατί συνήθως οι τελευταίες εκλείπουν). Η αλήθεια όμως είναι ότι κανένας εκεί έξω δεν ενδιαφέρεται για το κακό μας, όπως ακριβώς δεν ενδιαφέρεται για το καλό μας. Τα υπόλοιπα κράτη δεν είναι ούτε ο πατέρας μας ούτε ο εχθρός μας – αυτές είναι ιδιότητες που μας αρέσει να τους προσδίδουμε γιατί αποτελούν έναν απλοϊκό κι ανέξοδο τρόπο ερμηνείας και διαχείρισης των καταστάσεων όταν το θυμικό υπερσκελίζει τη λογική και ο λαϊκισμός τη στρατηγική. Τόσο τα κράτη της Δύσης όσο και της Ανατολής διεκδικούν το συμφέρον τους (στενό ή ευρύτερο) κι αυτή είναι η αρχή πάνω στην οποία εδράζονται οι μεταξύ τους σχέσεις. Αυτή είναι και η αρχή που διέπει τις σχέσεις τους μαζί μας. Το ζητούμενο για μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν είναι να κατακεραυνώνει εσαεί τους γύρω της καθώς τους κοιτάει με ζήλια και φόβο να αναπτύσσονται, αλλά να επιλέξει τις σωστές συμμαχίες ώστε να αναπτυχθεί κι αυτή αξιοποιώντας τη βοήθεια και την επιρροή των χωρών που τη συμφέρουν. Από αυτές κάτι θα πάρει (πολιτισμό, ανθρώπινα δικαιώματα, οικονομική ενίσχυση) και σίγουρα κάτι θα δώσει (τα χρωστούμενα, ας πούμε). Ο κόσμος αλλάζει κάθε μέρα και κανείς δεν επιβιώνει μόνος του.

   Δεν έχουμε ανάγκη τους ξένους, έχουμε τον ήλιο, τη θάλασσα και τη δημοκρατία:

      Άλλο ένα αποκύημα του υπερτροφικού Εγώ και της αθεράπευτης προγονοπληξίας των Ελλήνων. Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα, χωρίς υποδομές και παραγωγική δύναμη. Δεν εξάγει κάτι αξιοσημείωτο, δεν επηρεάζει την οικονομία των άλλων χωρών, δεν παράγει πλούτο από μόνη της. Έχει πράγματι τον ήλιο και τη θάλασσα, καθώς και μια χρήσιμη γεωπολιτική θέση. Αυτά. Η θέση σε συνδυασμό με την ιστορία της τής πρόσφεραν τη δυνατότητα συμμετοχής σε διακρατικούς συνασπισμούς, οι οποίοι με τη σειρά τους της χάρισαν χρήμα, προνόμια και ασφάλεια (ανταποδοτικά, εννοείται, πάντα), -στοιχεία συστατικά της ευμάρειας των τελευταίων δεκαετιών. Χωρίς τις συμμαχίες της και τη συμμετοχή της σε τέτοιου είδους κοινότητες, η Ελλάδα οδηγείται στην απομόνωση, στην εσωστρέφεια και σε ένα υπαρξιακό στάτους εντελώς άσχετο από αυτό που θεωρούν γνώριμο, φυσιολογικό και δεδομένο οι τελευταίες γενιές. Γίνεται τριτοκοσμική, και όχι, τριτοκοσμική δεν είναι μια χώρα με οικονομική κρίση. Τριτοκοσμική είναι μια χώρα στην οποία η κρίση τελείωσε και μαζί της τελείωσαν και τα λεφτά. Τότε είναι που ξεκινάει η φρίκη.

     Τα κανάλια/οι δημοσιογράφοι/οι πολιτικοί/τα trolls του ίντερνετ κάνουν προπαγάνδα:

      Λοιπόν, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι στοιχειώδες. Προπαγάνδα η οποία καταγγέλλεται, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ. Δε νοείται πλύση εγκεφάλου που να γίνεται αντιληπτή από το άτομο κατά του οποίου επιχειρείται. Για να καταγγέλεις την προπαγάνδα κάποιου, αυτόματα παραδέχεσαι ότι είναι αποτυχημένη, ότι έμεινε στο στάδιο της απόπειρας, γιατί προφανώς δεν έπιασε. Όταν μάλιστα καταγγέλεις διαρκώς τα ίδια άτομα για προπαγάνδα, είναι σα να αναγνωρίζεις ότι είναι εντελώς άκακα και ακίνδυνα, αφού όλες οι προσπάθειές τους να σε αποπροσανατολίσουν έχουν πέσει στο κενό. Δεν πείθεσαι, άρα δεν υπάρχει προπαγάνδα. Η προπαγάνδα υφίσταται μόνο όταν έχει επιδράσει στο νοητικό κάποιου χωρίς αυτός να το αντιληφθεί, μόνο όταν έχει δημιουργήσει το επιδιωκόμενο καθεστώς συναίνεσης και συγκατάβασης, πράγμα που εξ ορισμού αποκλείεται όταν 9 στους 10 δηλώνουν ότι δεν εμπιστεύονται τα κανάλια/τους δημοσιογράφους/τους πολιτικούς/τα trolls του ίντερνετ γιατί κάνουν προπαγάνδα.

    Οι περήφανοι λαοί λένε όχι στους δανειστές που τους πιέζουν:

       Λογικό σφάλμα. Οι περήφανοι λαοί δεν έχουν δανειστές. Για να έχουν, μάλλον έχουν κάνει μαλακία που καταπόντισε την περηφάνια τους πριν από τους δανειστές. Οι λαοί λοιπόν που έχουν δανειστές και θέλουν να αποκαλούνται περήφανοι, ξεπληρώνουν μέχρι τελευταίας δεκάρας τους δανειστές, οικοδομούν μια οικονομία στιβαρή, τετραπέρατη κι αυτάρκη, και τότε λένε πραγματικό όχι στους δανειστές. Περήφανος δεν είσαι όταν ζητιανεύεις με τους όρους σου, αλλά όταν δεν έχεις την ανάγκη να ζητιανέψεις καθόλου.






http://thecurlysue.com/