Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

Νόαμ Τσόμσκι: Αυτές είναι οι δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.








        Ο Αμερικανός ακαδημαϊκός και στοχαστής, Νόαμ Τσόμσκι, αναλύει τις δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.

Το κείμενο αποτελεί μέρος μιας συλλογής συνεντεύξεων του Ν.Τσόμσκι, όπου ο κορυφαίος διανοητής διαπιστώνει διεισδυτικές παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού και οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους.



1. Η τεχνική της διασκέδασης
       Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών....

Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία.


Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.

2 . Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων
      Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.

Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

3. Η τεχνική της υποβάθμισης
        Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ' αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.
4. Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποίηση)
       Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτα απ'όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα.

Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.

5 . Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά
      Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.

Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους»
.
6 . Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική
       Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές...
7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία
       Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «Ὀπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».
8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα
       Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.
9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή
         Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!
10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους
         Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθιά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ. Χάρη στη Βιολογία, τη Νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας.
Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ' όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ' όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.

Και όμως για να καταρρεύσουν όλα αυτά αρκεί μια στιγμή αφύπνισης. Το «κόκκινο χάπι» που έλεγε ο Μορφέας στον Νέο στην ταινία Μatrix. Αν υπάρξει έστω μια φευγαλέα στιγμή αφύπνισης όλο το οικοδόμημα καταστρέφεται και πέφτει όπως μια κουρτίνα, και το κυριότερο η κουρτίνα αυτή δεν μπορεί να αναρτηθεί ξανά. Για αυτό σας παρουσιάζουμε τις 10 τεχνικές, μόλις τις παρατηρήσετε ότι συμβαίνουν γύρω σας και εφαρμόζονται κάθε μέρα, η αφύπνιση έρχεται νομοτελειακά. Για όποιον θέλει περισσότερη αφύπνιση ας διαβάσει το «σπήλαιο του Πλάτωνα» και θα ξημερώσει ένας καινούριος κόσμος.

http://www.enallaktikos.gr/

Σάββατο 4 Απριλίου 2015

ΠΑΜΕ ΓΙΑ «ΠΟΛΕΜΟ» Ή ΚΑΙ Π Ο Λ Ε Μ Ο , ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ...


                      Ένα εξαιρετικό κείμενο  το οποίο      επέλεξα       επίτηδες .     Ήθελα να υπάρχει στο αρχείο  του αγαπημένου μου ηλεκτρονικού βιβλίου , του  SAGINI3 .
                                                                                                                                   Γ.Μ.



 Γράφει ο   Διονύσης Χοϊδάς

ΤΙ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΕ ΤΟΝ ΠΟΥΤΙΝ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΤΟ «ΧΡΥΣΟ ΡΟΥΒΛΙ»   ; ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ Π Ο Λ Λ Ο Ι ΤΙΣ ΑΓΝΟΟΥΝ  !
ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΤΟΥΝ ΕΥΠΙΣΤΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ   :
ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΑΧΜΟΛΑΓΝΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΛΙΓΟΥΡΗΔΕΣ ... 

      Και ενώ ο κόσμος καίγεται, το ερώτημα που ακούγεται μέσα από τη γη (όταν χώνουμε το κεφάλι στην άμμο) είναι μονότονο:
Παραμονή στο ευρω ή επιστροφή στη Δραχμή;
Και κανείς δεν τολμά να πει «Για τα μπάζα και οι δύο εκδοχές!», από το φόβο μην χαρακτηριστεί «αποσυνάγωγος» από το Ιερό Μαντρί του...
         Τελικά, πίσω (αλλά πολυυυυυυυυυ πίσω, ώστε να μην φαίνονται) και από τις δύο εκδοχές κρύβονται οι ίδιοι κύκλοι – άσχετα με το αν θα ωφεληθούν με τα κόκαλα και τα ψίχουλα διαφορετικά τσιρακια στην μια περίπτωση και διαφορετικά στην άλλη.. . Κι αυτο, απο ο,τι βλέπω, δεν το συνειδητοποιούν ούτε καν εκείνοι που (με καλή πρόθεση) προπαγανδίζουν τη μια ή την άλλη εκδοχή.
        Έχετε υπομονή, σήμερα, για μεγάλο κείμενο;
Αν ναι, να ξέρετε οτι κάπου προς το τέλος θα υπάρχει το «κρεας» - ολα τα άλλα που παρεμβάλλονται είναι για να «δομήσουν» την αποκάλυψη...
Πάμε λοιπόν...
        Η κρυμμένη είδηση των ημερών είναι οτι ο Πούτιν αποφάσισε να αποκτήσει το ρούβλι «ισοτιμία σε χρυσό». «Ε, και;», θα πουν οι πολλοί... Αμ, δεν είναι «ε, και;» αλλά κατι ισοδύναμο με την ανατροπή των πόλων της γης – κάτι που είτε θα οδηγήσει σε Πόλεμο ή θα επαναφέρει την παγκόσμια τάξη σε μια κατάσταση ηρεμίας . Ή κάτι «κι απο τα δύο», ανάλογα με την περιοχή και την σφαίρα επιρροής...
.
    Κι εμάς τι μας ενδιαφέρει; Εμ...μας ενδιαφέρει, όπως θα δείτε στο τέλος!
Κι αυτο επειδή, όπως θα δούμε στη συνέχεια, το γεγονός αυτο, απο μόνο του, είναι μια τεράστια επανάσταση, σε παγκόσμιο επίπεδο - και ένα δυνατό χτύπημα στα «ερπετά» της Νέας Τάξης που, απο τη δεκαετία του 70 και δώθε, έχουν βαλθεί να υποδουλώσουν ολόκληρο τον πλανήτη, εξαθλιώνοντάς τον.
      Μια υποσημείωση, τώρα, για όσους αγνοούν μερικά ιστορικά στοιχεία, πριν πάμε παρακάτω (θα έχει εκπλήξεις, η συνέχεια – κάντε υπομονή!) για το πώς φτάσαμε ως εδω. Μια και είμαι «παλιος» (και τα χω ζήσει), σας πληροφορώ οτι κάποτε (λίγο πριν το 1970) ο κόσμος ήταν πολύ πιο απλός και προβλέψιμος.
Και ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ!
Αλλά κάποιοι φρόντισαν να πάψει να είναι για να μην καταλάβει πώς βρέθηκε στη φάκα...Κατι που παει να γινει στις μερες μας...
Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΜΠΡΕΤΟΝ ΓΟΥΝΤΣ ΚΑΙ Ο «ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΜΑΗΣ»
       Με την λήξη του Δευτερου Παγκόσμιου Πολέμου, το παγκοσμιο νομισματικο σύστημα οριοθετήθηκε βάσει των αποφάσεων που πάρθηκαν σε μια «συνάντηση κορυφής» που έγινε στο Μπρετον Γουντς. Εξ ου και η ονομασία «Συνθήκη Μπρετον Γουντς» σε όσα συμφωνήθηκαν – και τηρήθηκαν για καμποσα χρόνια μεχρι να ξεσπάσει η Μεγαλη Απατη.
     Η συνθήκη αυτη προέβλεπε οτι το δολάριο θα ήταν το «παγκοσμιο νομισμα αναφορας» και οτι τα εθνικά νομίσματα θα είχαν αντικρυσμα σε χρυσο.
      Αυτο ισχυσε μέχρι και τα μέσα περίπου της δεκαετιας του 60, οποτε (μετα την δολοφονία του JFK) ο εγκαθετος πρόεδρος των ΗΠΑ δέχθηκε να αρχισει να τυπώνει η (ιδιωτικη, ε;) Fed αβέρτα δολάριο χωρίς αντικρυσμα (στη...ζουλα, ολα αυτα). Υποτιθεται, για να καλυφθουν οι αυξημένες αναγκες του πολέμου στο Ν. Βιετναμ. Γνωστά ολα αυτα...
     Όταν αρχισαν οι ηγετες του υπολοιπου κοσμου να υποψιαζονται οτι κατι «βρόμικο» συνέβαινε, δεν τολμησαν να αντιδράσουν. Με εξαιρεση τον στρατηγό Ντε Γκολ της Γαλλίας ο οποίος βγήκε και διακήρυξε:
«Ωστε αυτα κανετε, ε; Ε, κι εγώ θα μαζεψω ολα τα δολάρια που κυκλοφορούν στη Γαλλια, θα τα φορτώσω σε ενα πολεμικο πλοιο και θα σας τα φέρω, να μου δώσετε το ισοποσο σε πλάκες χρυσού, οπως προβλεπει η συμφωνια Μπρετον-Γουντς, εφόσον επιμένετε οτι εξακολουθειτε να μην την παραβιάζετε!»
    Τη συνέχεια την ξέρετε: Δεν ξεφορτωσε δολαρια στις ΗΠΑ ο Ντε Γκωλ, αλλα εγινε το αντιθετο: Οι ΗΠΑ ήταν που ξεφορτωσαν στη Γαλλία καραβιές απο πρακτορες της CIA και της NSA για να διαβρώσουν παντελώς φοιτητικές ενώσεις και εργατικά συνδικάτα. Και το Μάϊο του 1968, ξέσπασε μια φοιτητική εξεγερση «κατα του κομφορμισμού». Χωρίς συγκεκριμένους στόχους, πέρα απο το απροσδιόριστο (και πρακτορίστικης εμπνευσης) «Η Φαντασια στην Εξουσια».
  (Ενταξει, φιλαρακια, σας «μαγαριζω» τον Μαη, αλλα κι εγω, μεχρι πριν 10 χρονια, ζουσα με την «καθαγιασμένη» αντίληψή του, ώσπου άρχισα να αναρωτιέμαι για καποια πραγματα...)
     Πολύ σύντομα η εξεγερση αυτη πήρε παλλαϊκο χαρακτήρα (λογικο, αν υπάρχει ολοκληρο σχέδιο Μυστικων Υπηρεσιών, απο κατω) και μετατράπηκε σε «αντι-Γκωλική» ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, εξαναγκάζοντας τον Προεδρο της χώρας να φύγει απο το Παρισι και να ετοιμάζει το διάγγελμα της παραίτησής του.
Κάπου εκει, μαλλον ψυχανεμιστηκε ποιοι του την εστησαν (είτε του την σφύριξαν τα πρακτόρια) κι εκανε τη μεγαλη κωλοτούμπα: Αντι να παραιτηθει, διαμηνυσε στους αμερικανους (μαλλον μέσω του «φιδιου στον κορφο του», του ντ Εσταιν) οτι «ακυρη η προθεση του να μετατρεψει τα δολαρια σε χρυσο. ‘Ο,τι πειτε εσεις, παιδια!»
Κι ως δια μαγειας, καποιος εκλεισε το διακοπτη της «επαναστασης», ακαριαία!
Οι φοιτητες επεστρεψαν στα αμφιθέατρα , οι εργατες στις φαμπρικες κι οι νοικοκυρες στις κατσαρολες τους. Στους δρόμους βγηκαν τα συνεργεια καθαρισμου να κανουν φασινα στο μπαχαλο που ειχε δημιουργηθει.
Ο Ντε Γκωλ ξαναγύρισε στο Παρισι ταπεινωμένος και οι υπολοιποι ηγετες του κοσμου, ειχαν παρει το μηνυμα.
       Η Φαντασια δεν ήρθε ποτέ στην Εξουσία. Απλώς, οι μπροστοτράγοι της εξέγερσης πήραν το ασανσερ για να αναρριχηθουν σε αξιώματα, ως ανταμοιβη για τον «κοπο» τους...
(Υπομονη, θα φτασουμε και στον Πούτιν...)
ΤΑ ΠΕΤΡΟΔΟΛΑΡΙΑ
Λιγο καιρο αργοτερα, οι ΗΠΑ (και η Fed) αποφάσισαν οτι δεν εχουν κανενα λογο να φοράνε τον φερετζε. Ο προεδρος Νιξον διακήρυξε την μονομερη εξοδο των ΗΠΑ απο τη συνθήκη Μπρετον Γουντς. Αν ήταν πιο «λιμανισιος», θα χρησιμοποιοπυσε αυτα τα λόγια:
«Επειδη ετσι γουσταρουμε, θα τυπώνουμε οσα δολαρια θέλουμε και θα αγοράζουμε τον κοσμο. Κι αν καποιος εχει αντιρρηση και αρνηθει τα δολάριά μας, θα του στείλουμε αεροπλανοφορα και πεζοναυτες και θα κακοπεράσει!»
(Θα περνούσαν δεκαετιες μεχρι καποιος να τολμούσε να δει αν αυτη η απειλή ήταν αληθινη. Το τελος του Σανταμ, που θελησε να κανει συναλλαγες πετρελαιου σε ευρω, το είδαμε. Οπως και την καταληξη του Κανταφι, οταν αποφάσισε τη δημιουργια «παναραβικου νομισματος» για τις συναλλαγες πετρελαιου...)
      Κι απο τη δεκαετία του 70 και μετα (τα διηγουμαι μια και τα ζησα) μπήκε στη ζωή μας το Πετροδολάριο: Πληθωριστικο «και τυπωμένο αβερτα» δολάριο με το οποιο οι ΗΠΑ καλυπταν (χωρις κοστος, για αυτες) τις ενεργειακες αναγκες τους με πετρελαιο του Κολπου.
     (Δινοντας, ως ανταλλαγμα, την ισοβια προστασια τους στις διεφθαρμένες οικογένεις των σείχιδων, εναντι οποιασδήποτε εσωτερικής ή εξωτερικής επιβουλής)...
      Και φυσικα, οποιοδήποτε αλλο κρατος ήθελε να αγοράσει πετρέλαιο, απο οποιοδήποτε μερος του κοσμου, επρεπε να κοβει το σβέρκο του και να αγοράζει κωλοχαρτα της Fed για να μπορει να γινει η συναλλαγή χωρις να πλακώνουν αεροπλανοφορα στο κεντρικο λιμανι του...
       Η ιδιωτική συμμορια που έχει τη Fed συνεχιζει ακαθεκτη να τυπώνει δολαριο, κατα βουληση – βαζοντας τα εκαστοτε «προεδρικα πιονια της» να το «παραγγελνουν». Κι ειναι αποριας αξιο το οτι ο κοσμος ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΑ να αντιληφθει αυτο που πραγματικα συμβαίνει:
    Όταν η Fed θέλει να τυπώσει δολαριο βάζει το «προεδρικο τσουτσέκι» να ζηταει ΔΑΝΕΙΟ (εκ μερους της κυβερνησης) απο τη Fed. Kαι η Fed, απλα ριχνει λευκο χαρτι στα τυπογραφεια της και ανοιγει τον διακοπτη. Μονο που τα χρήματα που βγαινουν απο το τυπογραφειο της Fed τα χρωσταει στη Fed (σε τιμη, πια, δολαριου – και οχι «χαρτιου και μελανιου) ο ΥΠΟΔΟΥΛΟΣ, ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ, αμερικανός πολίτης!!!
      (Και, μέσω αυτου, και ο υπολοιπος πλανήτης, εφοσον συναλλασσεται –ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ- με βαση αυτο το παγκοσμιο νομισμα). (Φυσικα, δεν υπάρχει καν αναγκη να τυπώσει η Fed χαρτι - σήμερα δημιουργειται συνεχως νομισμα «απο αέρα», μεσω μιας απλής εγγραφής σε μια οθονη...Αλλα αυτο δεν ειναι του παροντος)
       Πόσο διαφορετικος θα ήταν ο κοσμος αν τα κόμματα (μην πω για τα σχολεία) τολμούσαν να πουν στον κοσμο αυτη τη σατανική αλήθεια αντί για τις μπουρδες περι «οικονομικών συστημάτων», τη στιγμή που ολοκληρος ο πλανήτης βασιζεται, απο το 1970 και μετα σε μια ΑΠΑΤΗ - που συμβαινει μπροστα στα ματια μας κι αρνουμαστε να την δουμε.
(Ενταξει, θα φτάσουμε και στον Πουτιν, καντε υπομονη να ολοκληρώσουμε το καδρο!)
Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ
Εκείνο επισης που αγνοεί ο πολύς κοσμος ειναι οτι η ιδια συμμορια που «τρεχει» τη Fed ειναι αυτή που δημιούργησε και το ευρώ. Κι εδω εχουμε μια ακομα μεγαλύτερη απατη.
Ποιος «δημιουργεί» το ευρω; Η Ευρωπαϊκη Κεντρικη Τράπεζα (ΕΚΤ).
Kαι τι, τελος παντων, ειναι αυτη η ΕΚΤ;
Ειναι το «συλλογικό θησαυροφυλάκιο και κέντρο αποφάσεων» των επιμέρους Κεντρικών Τραπεζών των χωρων που συγκροτούν την ΟΝΕ.
Ποιοι όμως κατεχουν την Κεντρική Τραπεζα, σε καθε χώρα; Οχι φυσικα τα ιδια τα κρατη. Τις κατεχει το ίδιο «καρτελ» που κατεχει και την Fed!
Γιατί «δημιουργήθηκε» το ευρώ; Να, μια καλη ερώτηση..
Το ευρώ ειναι ενα σκληρό «νομισμα-αέρας» (χωρις κανενα αντίκρυσμα) του οποιου η «σκληρότητα» οφείλεται στην αρχική συνθήκη της δημιουργιας του: «Τυπώνουμε αυτα και δεν τυπώνουμε τιποτε παραπάνω!» (Αρα, απολυτα αντι-πληθωριστικο).
Και ως εδω, ολα βαίνουν καλώς.
      Τι γινεται ομως οταν ο «ιδιοκτήτης» ενος αντιπληθωριστικου νομισματος, οπως το ευρω, ειναι ταυτοχρονα «ιδιοκτήτης» ενος πληθωριστικου νομισματος (δολαριου) το οποιο το τυπώνει κατα το δοκουν;
Ε, δεν ειναι καροϊδο!
Απλα, κανονιζει την εκαστοτε ισοτιμία των δυο νομισματων και με αυτα που τυπώνει (δολάρια) παει και αγοράζει εκεινα που «δεν ξανατυπώνονται» (ευρω). Στην ουσια, δηλαδη, «ξεπλενει» τα δολαριά του (ειτε σε μορφή χρήματος ειτε σε μορφη αμερικανικων ομολογων) και, ταυτοχρονα «στραγγιζει» την ευρώπη απο ρευστο εξαναγκαζοντάς την να ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ!
Απο ποιον;
Μα απο τον ιδιο που τυπώνει τα δολαρια και «χρεώνει» σε ευρω!
Και θυμίζω:
Εδω μιλαμε για ΙΔΙΩΤΕΣ - και οχι για την «κυβέρνηση» (λεμε τωρα...) των ΗΠΑ...
       (Και μια μερα, πριν χρόνια, εκει που τα σκεφτομουν ολα, μου εκανε «κλικ»! Διαπιστωσα για ποιο λογο, με το παρον status quo, το δολαριο, οσο κι αν τυπωθεί, δεν χανει την αξια του. Επειδη, μέσω της ιμπεριαλιστικής πολιτικής στον Κολπο (και παντου, σχεδον) έχει αποκτήσει ΥΛΙΚΟ αντίκρυσμα: Ειναι το ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ που ακομα δεν εχει εξορυχθει!    Εξ ου και το μένος των ΗΠΑ εναντιον οποιουδήποτε τολμήσει να κανει συναλλαγες πετρελαίου σε άλλο νομισμα!)
ΓΝΩΣΤΑ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΑ   ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΚΡΑΤΗ
      Στον προβατοποιημένο κοσμο που ζουμε, μπορει οποιοσδήποτε εχει τη σχετικη δύναμη να ιδρυσει ενα κρατος και κανεις να μη μιλαει για αυτο. Κι οταν εχουμε διδαχθει να «μην μιλαμε για αυτο», τοτε αυτο το κρατος «υπαρχει σαν να μην υπαρχει».
Κανεις δεν το βλεπει, κανεις δεν το ξερει.
       Σας θυμιζω την ταινια «ΕΤ – Ο Εξωγήινος» όπου ο ΕΤ περιφέρεται ολη μέρα μεσα στο σπιτι, συνυπαρχει μετα παιδια (που εχουν «ανοιχτη αντιληψη», αρα μπορουν -και θελουν- να τον δουν) ενω οι ενήλικες (με τα «μπλοκαρισμένα μυαλα») δεν ειναι σε θεση να τον δουν, ακομα κι αν σκονταφτουν επανω του, παρολο που ειναι απολυτα ορατος και απτος.
Κάπως ετσι και με την ανθρωποτητα.
      Παίζει ο Ολυμπιακος Champion League με την Sherif, οι φιλοι μου οι γαβροι πανε να ενισχυσουν την ομαδα εκτος εδρας - και οταν τους ρωτας «πού ειχες παει, ρε;» σου λενε «στη Σέριφ!». Δεν μπορουν να δεχτουν οτι πήγαν σε ενα Ιδιωτικο κρατος (Υπερδνειστερία το λενε...) που το ιδρυσε -για τους δικους του λογους- ένας πρωην Καγκεμπιτης συνταγματαρχης. Και κανεις δεν μιλαει για αυτο, οτι προκειται για «εταιρικο κρατος» (ολα ειναι μια εταιρεια, η Σεριφ, απο το πανεπιστήμιο, την κύρια ποδοσφαιρικη ομαδα –αναγνωρισμενη απο την FIFA- μεχρι το μπακαλικο και το βενζιναδικο).
Ουτε καν οτι εχει τις πιο ομορφες γυναικες της Ευρώπης...
      Και ενταξει, για το Βατικανο, ξερουμε οτι ειναι αυτονομο «κρατος εν κρατει». Φαινομενικα ειναι το τσαρδί του Πάπα, για να απασχολουνται οι χαχόλοι και να μην προσεχουν το «πιο κει».
    Πίσω ομως απο αυτο υπάρχει μια «αφανης» Παγκοσμια Τραπεζα (η...ιδιοκτήτρια του Βατικανου!) απο την οποια ξεκινουν και καταλήγουν σχεδον τα παντα. Αλλα δεν ειναι αυτο το θεμα μας, τωρα. Εχουμε ομως μαθει να βλεπουμε αυτο το Κρατος με την θρησκευτική του εννοια και να το ταυτιζουμε με τις ευλογιες του Προκαθήμενου, απο το μπαλκονι, στους χιλιαδες βελαζοντες της πλατειας. (Δεν ειμαι εγω που τους πρωτοειπα «ποιμνιο»...)
      Ενα αλλο «κρατος εν κρατει» (εντελώς ΑΥΤΟΝΟΜΗΜΕΝΟ απο την κρατικη οντοτητα που το περιβαλλει) ειναι η Washington DC, το κεντρο «παγκοσμιας εξουσιας», απο οπου εκπορευεται η «πυγμή» μέσω της οποιας οι Υπερτράπεζες επιβαλλουν την εξουσια τους στον κοσμο. (Ξεχαστε «γερουσιαστες» και «βουλευτες», εκει. Αυτοι ειναι πιονια που ασχολουνται αποκλειστικα με τα των ΗΠΑ. «Άλλο» ειναι το αφανες ιερατειο που κανει πραγματικα κουμαντο εκει μεσα. Ρωτηστε και τον JFK, αν μπορειτε να επικοινωνήσετε με πνευματα...)
Και παμε στο πιο ενδιαφέρον:
Φτανουμε τωρα στο τριτο «κρυφο κράτος» που θα μας απασχολήσει στη συνέχεια – και που έχει σχέση με τα προσφατα οικονομικά προβλήματα της Ρωσίας.
       Ειναι το... City of London!
Mια περιχαρακωμένη περιοχή του Λονδίνου με αυτονομο Καταστατικο Χαρτη.
Ενα Ιδιωτικο Κρατος στο οποιο «ψηφοφοροι» είναι οι εταιρειες που το κατεχουν! (Για την εκλογη Αιρετών Αρχόντων, ο εκπρόσωπος καθε «εταιρειας –ιδοκτητριας του κρατους» παει και καταθετει τοσες ψήφους οσες αναλογουν στη δύναμή της).
 Ενα Ιδιωτικο Κρατος το οποιο, οταν το επισκεπτεται η βασιλισσα Ελισάβετ ειναι υποχρεωμενη, απο το Πρωτοκολλο του, να ακολουθει ΠΙΣΩ απο τον «αυτονομα εκλεγμενο» δήμαρχο.
Και τωρα το γλυκο:
Το Κρατος City of London ειναι ο ιδιοκτήτης της Κεντρικής Τραπεζας της Ρωσίας!
Να το επαναλαβω;
Το ΙΔΙΩΤΙΚΟ Κρατος City of London ειναι ο ιδιοκτήτης της Κεντρικής Τραπεζας της Ρωσίας!
Κι αυτο ειναι που έχει κανει τον Πούτιν να «σαλταρει»...
ΕΠΑΙΖΑΝ ΑΥΤΟΙ, ΕΠΑΙΖΕ ΚΙ ΑΥΤΟΣ...
    Το μεγαλο παιχνιδι (το οποιο σχετίζεται με το μπαχαλο της Ουκρανίας και της Κριμαίας) βασιστηκε σε δύο πόλους:
      Ο πρωτος ήταν η επικοινωνιακή μπλόφα του Πούτιν: Ψιλοπούλησε αρχικα «αδιαλλαξία» απέναντι στην αμερικανο/γερμανοκινητη ναζιστικη προβοκατσια της Ουκρανίας, πειθοντας τους παντες οτι παει προς μετωπική σύρραξη. Τα διεθνή λαμόγια (που επι Γιέλτσιν ειχαν αγοράσει (με «τυπωμενα κωλοχαρτα») ολους τους πλουτοπαραγωγικους πόρους της Ρωσιας) έσπευσαν να ξεφορτωθουν όπως-όπως τις μετοχές τους, πιστευοντας οτι θα ξεσπασει τέτοιος ορυμαγδός που οι εταιρειες τους δεν θα μπορέσουν στο εξης να εξαγουν οτιδήποτε απο τη Ρωσία.
Άρα θα χρεωκοπούσαν...
       Πάνω στην αναμπουμπουλα, η παρέα του Πουτιν αρχισε να αγοράζει για πενταροδεκαρες τις μετοχές των εταιρειων ορυκτών καθε ειδους. Απο πετρέλαιο μεχρι μεταλλευματα. Και οταν βγήκε ο ήλιος της επομενης μερας, η Ρωσία ειχε ξαναπεράσει σε χέρια Ρώσων.
        Εμ, δεν θα πρεπε να υπάρξει και καποια προσπαθεια αντεκδικησης, απο την αλλη πλευρα;
Και εδω ειναι το δευτερο σκελος: Ξεκινησε η υποχθόνια προσπαθεια της (ιδιωτικης, επαναλαμβανω!) Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας να υπονομεύσει («απο μέσα») το ρουβλι ώστε να προκληθει λαϊκή εξεγερση για την ανατροπή του Πούτιν και της «αγέλης» του.
      Το σχεδιο ειναι απλο:
 Οταν μια χώρα εχει μονο κοιτάσματα αλλα όχι μεταποιητική βιομηχανία, η πτώση της διεθνους ισοτιμίας του νομίσματός της κανει ολοένα και δυσκολότερη την εισαγωγή προϊόντων.
 Αρα ο εύπιστος μικροαστός βλεπει ολοένα και πιο δύσκολη την αποκτηση μιας Μερσεντες ή ενος Άιφον – για να μην πούμε τιποτε για εισαγόμενα τροφιμα.
      Τι θα κανει, o βλαξ, αν τα πρακτόρια της NSA (κρυμμενοι πισω απο ΜΚΟ των διαφορων Τζορτζ Σόρος) τον πιάσουν μακάκα (όπως τους Ουκρανους) και του βαλουν στα χέρια μια πορτοκαλί σημαία; Θα βγει στους δρόμους «για τη δημοκρατια και την ελευθερια»...Και φυσικα, πεντε ακροβολισμένοι λεβέντες ( τραμπουκωμένοι με τιποτε... “Open” χρήματα - κι όποιος καταλαβε, καταλαβε...) θα ριξουν στο ψαχνό για να δημιουργηθουν και οι πρωτοι «Ηρωες της Εξέγερσης»...
      Ε, εδω, οι τραπεζιτες την πάτησαν! Δεν ειναι μόνο που ο λαός συσπειρωθηκε γυρω απο τον Πούτιν (και την καγκεμπίτικη συμμορια του, αν επιμένετε) αλλα και η ίδια η οικονομική ελίτ της Ρωσίας! Η οποία, υποτιθεται, θα ωφελούνταν απο την πτώση του Πούτιν καθώς ο «ξενος παραγων» θα ανεθετε σε αυτην να τρεξει το μαγαζι, για πάρτη του...(Αυτο που γινεται στην Ελλαδα, δηλαδη, τωρα...)
Και τώρα ήρθε η ώρα του ξεκαθαρίσματος των λογαριασμών...
ΤΟ «ΧΡΥΣΟ ΡΟΥΒΛΙ»
      Εδω και πολυ καιρο, στη ζούλα, η Ρωσία αγοραζε χρυσο. Το ίδιο έκανε και η Κινα. Και ειναι απορίας αξιο, το γεγονός οτι, παρα την εντονη ζήτηση χρυσού απο αυτες τις δύο δυναμεις, καποιοι καταφερναν η τιμή του οχι μονο να μην ανεβαινει στα ύψη αλλα να καταρρεει.
Η κοινη λογικη λεει οτι ξαφνικα υπηρξε υπερπροσφορά. Αλλα πώς να υπάρξει υπερπροσφορά οταν ειναι δεδομένη η παραγωγικη δυνατότητα των χρυσωρυχείων σε όλη τη γη; Αποκτήσαμε ξανα... αλχημιστες και δεν το ξεραμε;
       Η φάση αυτη μου θυμίζει «μερες του 89». Τοτε που, μεσα σε μια νύχτα (και για καμποσους απο τους επομενους μήνες) αρχισε να καταρρεει η τιμή του αλουμινιου, διεθνώς, χωρις να έχει προηγηθει μια παγκόσμια μείωση της τιμης του ηλεκτρικου ρεύματος (που αποτελεί τον κύριο πυρήνα του κοστους του μεταλλου).
       Τι είχε συμβει; Απλούστατα: διαλυόταν η ΕΣΣΔ και οι μαφίες αρχισαν να πλιατσικολογούν τα ασσυλληπτου μεγεθους στοκ αλουμινιου της ΄χωρας και να τα σπρωχνουν στο εξωτερικο! Αλλα και το ιδιο το καθεστως (εκδυτικοποιημενο, ε; Άρα χωρις εμπορικους αποκλεισμους, πια) ξεπούλαγε μπιρ-παρα για να καλύψει τις τρεχουσες αναγκες του.
(Αν ρωτήσετε  «καλα, πού βρέθηκε ολο αυτο το αλουμίνιο;», η απαντηση ειναι απλη: Πολλες δεκαετιες πριν, το σοβιετικο καθεστώς ειχε ξεκινησει το... σταλινικο χομπι να κατασκευαζει υδροηλεκτρικα φράγματα, όπου ευρισκε, για να απασχολει τον κοσμο. Και καποια στιγμη, έφτασαν να παραγουν τοσο ρεύμα που δεν ειχαν τι να το κανουν. Ε, αποκτησαν ένα νεο χομπι: Να ηλεκτρολύουν βωξιτη και να φτιαχνουν βουνα απο αλουμίνιο -που δεν μπορουσαν να καταναλώσουν ή να εξαγουν- «για να κρατανε τον κοσμο απασχολημενο», οπως συνηθως...Την καλησπέρα μου στον Μπογιόπουλο!)
       Ποιος όμως πλιατσικολογει χρυσο κι απο πού;
Εδώ δεν υπαρχει απαντηση, περα απο λογικοφανείς θεωριες συνωμοσιας, βασισμένες σε γεγονότα. Και ένα γεγονός ειναι οτι, εδώ και χρόνια, οι Γερμανοι απαιτουν να επιθεωρήσουν τον χρυσό τους που βρίσκεται στο (ιδιωτικο, ε;) Θησαυροφυλάκιο των ΗΠΑ.
Και οι ΗΠΑ αρνουνται να δεχτουν τετοιο έλεγχο και όλο δινουν μεταγενεστερες ημερομηνίες «επανεξέτασης του θέματος».
     Μια αλλη θεωρία συνωμοσιας ειναι οτι και ο χρυσος των ίδιων των ΗΠΑ, πλεον, εχει μετατραπει σε επιχρυσωμενες ραβδους βολφραμίου, με το ιδιο, περιπου βαρος. Μια τριτη είναι οτι όλα αυτα τα γνωριζε ο Στρος Καν και για αυτο «φαγώθηκε»: επειδή είχε σκοπο να μιλήσει...
       Όπως και να χει το πραγμα, το γεγονός ειναι οτι αυτη τη στιγμή η Ρωσία έχει συγκεντρώσει όσο χρυσο χρειάζεται για να κυκλοφορήσει «ρουβλι με αντίκρυσμα χρυσου», επαναφέροντας την ανθρωπότητα πίσω στο χρόνο, στις μερες του Μπρετον Γουντς.
       Κι αυτο ειναι «αιτια πολέμου» (με οποια ερμηνεια θελετε να δώσετε) για εκεινους που τυπώνουν το δολαριο.
Οι οποιοι, ολως συμπτωματικα, ειναι οι ίδιοι που, μετα την διάλυση της ΕΣΣΔ, τυπώνουν και το «χάρτινο» ρούβλι!
ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ
      Δεν έχει αυταπατες ο Πούτιν.
Όσο και να φτιαξει νομισμα με οποιοδήποτε αντικρυσμα, σε χρυσο, σε πλουτώνιο ή σε κρυπτονίτη, ειναι σιγουρος οτι η Κεντρικη Τραπεζα Ρωσίας θα του το «ριξει» οταν τα συμφεροντα της Ρωσίας θα βρισκονται σε συγκρουση με αυτα των «βρετανών» (εδω γελάμε, ε;) ιδιοκτητών της...
      Και το χειροτερο: Αν ο ιδιώτης ιδιοκτήτης της Κεντρικής Τραπεζας μιας χώρας έχει για μποσταρη ενα κερδοσκοπο, μπορει να του αμολήσει μια εσωτερικη πληροφόρηση για σκοπιμη υποτιμηση. Και να σηκώσουν ολο το χρήμα, στις διεθνεις αγορες. Θυμιζω, εδω, την ξαφνική υποτιμηση της αγγλικής λίρας που μονο ο Σόρος (κολλητός των Ροτσιλδ) ειχε «προβλεψει» και πονταρει πανω της αμυθητα ποσα.
       Για ολους αυτους τους λόγους, ο Πούτιν διακήρυξε οτι πρόθεσή του ειναι να πετάξει έξω τους Ροτσιλδ απο την Τράπεζά του και να την εθνικοποιήσει.
    Κι αυτο θα ειναι κοσμοϊστορικο γεγονός, αν σκεφτουμε οτι οι μονες Κεντρικες Τραπεζες, στον πλανήτη που ΔΕΝ ανήκουν στους Ροτσιλδ ειναι αυτες της Συρίας, του Ιραν και της Βορειας Κορεας. (Ηταν κι η Λιβυη μέχρι τη στιγμη της «εξεγερσης για δημοκρατια», με τα Ραφάλ του Σαρκοζί να ανοιγουν το δρομο...)
         (Κι εδω ας κανω και μια εμβολιμη ιστορικη αναδρομή. Οι Διεθνεις Τραπεζιτες ήταν αυτοι που χρηματοδοτησαν την επανασταση των Μπολσεβίκων. Στόχος τους (και στόχος των Λενιν και Τροσκι) ήταν να περάσει η Τσαρική Τραπεζα στα χέρια του διεθνούς τραπεζικου καρτέλ, οπως ολα τα ... «φυσιολογικά» κράτη του κόσμου. Το σχέδιο το χάλασε ο μουστακιας ο Σταλιν που έκανε στην μπαντα τον «μιλημένο» Τροτσκι («φυσικο» διάδοχο του Λένιν) και έκανε του κεφαλιού του.
     Ε, δεν περασε πολύς καιρος μεχρι που, οι ίδιοι που χρηματοδοτησαν τους Μπολσεβίκους, να χρηματοδοτήσουν κι ενα Χιτλερ και να τον ξαμολήσουν κατα πανω του..Κλείνει η παρένθεση.)
           Ένας αλλος που βγαζει, σήμερα, καπνούς απο τα αυτιά του για τον τροπο που υπονομεύεται το εθνικο του νομισμα είναι ο κουμπαρος μας, ο Ερντογαν. Και δεν δισταζει να κατηγορει την Κεντρικη του Τραπεζα οτι αυτη ειναι που οδηγεί στο βαραθρο την τιμη της τουρκικής λίρας. (Προκειμένου να προκύψει γενικευμενη αναταραχή ώστε να επανελθουν οι Κεμαλικοι στην εξουσια – και να ολοκληρώσουν το σχέδιο Βαριοπούλα με υφαρπαγη ελληνικων νησιων. Οχι οτι υποστηριζω τον Ερντογαν, αλλα το εναλλακτικο ειναι ακομα χειροτερο...).
Με αυτα και με αυτα, ρωταω.
Το ευρω ειναι μπουντρουμι.
      Αλλα κι η μελλοντικη δραχμή της ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ Τραπεζας της Ελλαδας θα ειναι «λακκος με τα φιδια», αν η κυβερνηση δεν ειναι "αρεστη".
        «Εθνικη» δραχμή ΔΕΝ μπορουμε να εχουμε, οσο ισχύει το συμβόλαιο που έχουμε, ως κρατος, με την Τραπεζα της Ελλαδας.
(Δεν παει πολύς καιρος που ανανεώθηκε για αλλα 39 χρονια, αν δεν κανω λαθος)
Τι λετε να κανουμε (περα απο συνθηματα στις πλατειες) για να ξαναπαρουμε τη χώρα μας πισω;

Διονύσης Χοϊδάς


Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ




Ανάλυση για τον υπόγειο παγκόσμιο πόλεμο - με αναφορά στις υπερεθνικές εταιρείες, στο μονοπωλιακό καπιταλισμό, στην παγκοσμιοποίηση, στον κρατικό καπιταλισμό, στην Gazprom, στη Ρωσία, στην Ελλάδα και στη ΔΕΠΑ...
 
"Ο πόλεμος με τη βοήθεια των χρηματοπιστωτικών όπλων, ευρίσκεται πλέον επίσημα στο επίκεντρο της πολεμικής τέχνης - μία θέση που, για χιλιάδες χρόνια μέχρι σήμερα, κατείχαν οι στρατιώτες και τα συμβατικά όπλα. Είμαστε της άποψης ότι, η διεξαγωγή πολέμων με χρηματοπιστωτικά όπλα, αμυντικών ή επιθετικών, θα αναλύεται σύντομα από τα επίσημα στρατιωτικά εγχειρίδια, αλλά και θα διδάσκεται στις στρατιωτικές σχολές.

Όταν τα ιστορικά βιβλία του μέλλοντος θα αναφέρονται στους πολέμους που διεξήχθηκαν από τα τέλη του 20ου αιώνα και μετά, ένα μεγάλο μέρος τους, το οποίο θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους μελετητές, καθώς επίσης για τους υπόλοιπους αναγνώστες, θα έχει σαν αντικείμενο τις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές μάχες.

Σήμερα, τα πυρηνικά όπλα είναι ήδη εγκαταλειμμένα σε σκονισμένα, φρικιαστικά δοχεία, έχοντας χάσει σχεδόν εντελώς τη λειτουργική χρησιμότητα τους - αφού ο χρηματοπιστωτικός πόλεμος έχει εξελιχθεί σε ένα υπερστρατηγικό όπλο.

Το συγκεκριμένο όπλο υποκινεί το ενδιαφέρον και ενθουσιάζει ολόκληρο τον πλανήτη, επειδή χειραγωγείται εύκολα, επιτρέπει καλυμμένες, κρυφές ενέργειες, ενώ διαθέτει μία εξαιρετικά καταστροφική δύναμη - ανώτερη και ασφαλέστερη ταυτόχρονα, όλων των άλλων πολεμικών όπλων"

 (Βιβλίο για έναν πόλεμο χωρίς όρια, γραμμένο από τους δύο ανώτατους στρατηγούς του κινεζικού στρατού Q.Liang και W.Xiangsui, σε ελεύθερη μετάφραση). 

Ανάλυση
Συνεχίζοντας ουσιαστικά το πρώτο μέρος της ανάλυσης μας (Ο υπόγειος παγκόσμιος πόλεμος), επιθυμούμε να τονίσουμε αρχικά την απόλυτη ανάγκη ενίσχυσης της πατρίδας μας, με έναν ανάλογο «οικονομικό στρατό» - εκπαιδευμένο στις μεθόδους και στα όπλα, με τα οποία διενεργούνται οι σύγχρονοι πόλεμοι. Η ανάγκη αυτή είναι κατά την άποψη μας επείγουσα, επειδή η εισβολή που αντιμετωπίζουμε ήδη, ευρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη - ενώ ο πόλεμος θα έχει χαθεί οριστικά, όταν και εάν λεηλατηθεί η δημόσια, καθώς επίσης η ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων (ειδικά δε, τα «διαμάντια του στέμματος»).
Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω υπενθυμίζουμε ότι, παραδοσιακά ένας συναλλαγματικός πόλεμος περιγράφεται ως η προσπάθεια κάποιων χωρών να υποτιμήσουν τα νομίσματα τους, με στόχο να περιορίσουν το σχετικό κόστος τους - έτσι ώστε να αυξήσουν τις εξαγωγές τους, να πολλαπλασιάσουν τις θέσεις εργασίας τους, καθώς επίσης να εξυγιάνουν ή/και να αναπτύξουν περαιτέρω την οικονομία τους, εις βάρος των άλλων. Στην περίπτωση αυτή, το νόμισμα χρησιμοποιείται σαν όπλο, με στόχο να επιφέρει οικονομικές ζημίες στον ή στους εκάστοτε αντιπάλους - χωρίς δυστυχώς να αποφεύγονται οι παράπλευρες απώλειες των υπολοίπων κρατών, τα οποία δεν συμμετέχουν ενεργά.
Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, η αξία του νομίσματος είναι η «Αχίλλειος πτέρνα» μιας χώρας - αφού, εάν τυχόν καταρρεύσει, παρασύρει όλα τα υπόλοιπα στο γκρεμό. Ειδικότερα, εάν καταφέρει κανείς να καταστρέψει το νόμισμα ενός κράτους, τότε καταστρέφει όλα τα περιουσιακά του στοιχεία, τα οποία ουσιαστικά εκφράζονται στο νόμισμα - με αποτέλεσμα να οδηγείται ολόκληρο το κράτος στην απόλυτη καταστροφή (η εσωτερική υποτίμηση, η οποία μας επιβλήθηκε, έχει σχετικά ανάλογα αποτελέσματα - αφού μειώνεται η αξία όλων των περιουσιακών μας στοιχείων, καταρρέει το ΑΕΠ, εξαθλιώνεται ο πληθυσμός κοκ.). Επομένως, το νόμισμα είναι ο κεντρικός στόχος κάθε χρηματοπιστωτικού επιθετικού πολέμου - οπότε η οχύρωση του, θα έπρεπε να είναι η βασική φροντίδα του «οικονομικού στρατού» της αμυνόμενης χώρας. 
Περαιτέρω, για να γίνει κατανοητή η ανάλυση που θα ακολουθήσει, είναι σκόπιμο να αναφερθούμε σε ορισμένες βασικές έννοιες, οι οποίες αφορούν και περιγράφουν το σημερινό, παγκόσμιο περιβάλλον:
(α) Παγκόσμιες εταιρείες: 
Μέχρι πρόσφατα αναφερόμαστε σε πολυεθνικές εταιρίες, βασικό χαρακτηριστικό των οποίων ήταν η αντιπροσώπευση τους σε πολλές χώρες, χωρίς όμως να χάνουν την εθνικότητα τους - αφού η έδρα τους ήταν συνήθως στη χώρα προέλευσης τους. Σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με τις παγκόσμιες, υπερεθνικές εταιρείες, οι οποίες περιορίζουν όσο το δυνατόν περισσότερο την εθνικότητα τους, με στόχο να αποτελέσουν μία παγκόσμια «μάρκα» (Brand), χωρίς αναγνωρίσιμα εθνικά χαρακτηριστικά.
Στόχος τους είναι το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος, με το χαμηλότερο δυνατό κόστος - όσον αφορά τη φορολόγηση, το εργατικό δυναμικό, τις πρώτες ύλες κοκ. Η ανώτατη διοικητική στελέχωση τους είναι απολύτως ορθολογική - με την έννοια ότιστηρίζονται στον «Homo Economicus», κινητήρια δύναμη του οποίου είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους (επομένως, ο εγωισμός χωρίς όρια). Οι αποφάσεις τους βασίζονται στη θεωρία των παιγνίων - σε ένα μαθηματικό μοντέλο δηλαδή, στο οποίο οι παίχτες έρχονται αντιμέτωποι μεταξύ τους, συμπεριφερόμενοι απολύτως ορθολογικά (εγωιστικά).  
Η κυριότερη χώρα δημιουργίας αυτών των εταιριών, οι οποίες υπερδιογκώθηκαν τα τελευταία χρόνια, στηριζόμενες στο νεοφιλελεύθερο δόγμα, στα χρήματα των φορολογουμένων και στις αποκρατικοποιήσεις των πάντων, είναι οι Η.Π.Α. - με αποτέλεσμα να αναφερόμαστε στον απόλυτο ιδιωτικό καπιταλισμό, στο μονοπωλιακό καπιταλισμό κατά κάποιον τρόπο, ο οποίος είναι το ουσιαστικό πολίτευμα της υπερδύναμης.
Πίσω από αυτά τα μεγαθήρια ευρίσκεται η μεγαλύτερη ιδιωτική τράπεζα του πλανήτη - η Fed, μέτοχοι της οποίας είναι οι γνωστές μας υπερτράπεζες, οι οποίες φαίνεται ότι εποφθαλμιούν σήμερα, όπως επίσης οι υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις (Ρωσία, Κίνα), το χρυσόμαλλο δέρας: την Ευρώπη.
Στα σχέδια τους αυτά υπάγεται προφανώς και η πρόσφατη αναφορά της κυβέρνησης των Η.Π.Α., σχετικά με τις προθέσεις δημιουργίας μίας κοινής ζώνης ελευθέρου εμπορίου και επενδύσεων με την Ευρώπη - της ΒΑΕΕ (Βορειοατλαντικής Ευρωπαϊκής Ένωσης) κατά κάποιον τρόπο, αφού θα συμμετέχουν αφενός μεν η NAFTA (Η.Π.Α., Καναδάς και Μεξικό), αφετέρου η ΕΕ. Η ένωση αυτή θα ήταν το αντίπαλο δέος της CAFTA (China-Asian Free Trade Area) ενώ, εάν στη συνέχεια επιδιωχθεί ένα κοινό νόμισμα (ευρωδολάριο), είναι κάτι που δεν μπορεί κανείς να το αποκλείσει.    
(β)  Παγκοσμιοποίηση: 
Μετά το πέρας του 2ου παγκοσμίου πολέμου και έως το τέλος του ψυχρού πολέμου, ο πλανήτης δεν ήταν απλά χωρισμένος σε δύο ζώνες, στην κομμουνιστική και στην καπιταλιστική δηλαδή - αλλά σε πολύ περισσότερες, μέσω των διαφόρων περιορισμών που υπήρχαν (έλεγχος της διασυνοριακής κίνησης κεφαλαίων, μερική απαγόρευση της επέκτασης των τραπεζών σε άλλες χώρες, δασμοί, ανυπαρξία φορολογικών παραδείσων κλπ.).
Μετά το 1990, αφενός μεν έπεσαν τα τείχη μεταξύ του κομμουνισμού και του καπιταλισμού, αφετέρου έπαψαν σταδιακά να ισχύουν οι περιορισμοί, ειδικά όσον αφορά την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων - οπότε ο πλανήτης ενώθηκε, για δεύτερη φορά (η πρώτη εποχή της παγκοσμιοποίησης ήταν μεταξύ των ετών 1880 και 1914, τελειώνοντας με τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο). Από την πλευρά της «χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας», δεν υπάρχουν πλέον καθόλου σύνορα και εμπόδια - ενώ ο πλανήτης είναι αντιμέτωπος με «το λυκόφως της εθνικής κυριαρχίας» (twilight of sovereignty - W.Wriston), ενδεχομένως δε με προσπάθειες εγκατάστασης μίας παγκόσμιας απολυταρχικής διακυβέρνησης.   
Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, την εποχή της πρώτης παγκοσμιοποίησης, η Βρετανική αυτοκρατορία είχε δημιουργήσει μία ενιαία νομισματική ένωση, του μεγέθους της σημερινής Ευρωζώνης - ενώ το 1900 η Κίνα άνοιξε για πρώτη φορά τα σύνορα της, όσον αφορά το εμπόριο και τις επενδύσεις, η Ρωσία άρχισε να «αναδιαρθρώνει» σταδιακά το παλαιό, φεουδαρχικό της σύστημα και η Γερμανία εξελίχθηκε από αγροτική σε βιομηχανική υπερδύναμη.  
(γ)  Κρατικός καπιταλισμός: 
Ο μονοπωλιακός καπιταλισμός και η παγκοσμιοποίηση δεν ήταν οι μοναδικές «γεωπολιτικές εξελίξεις» στο τέλος του 20ου αιώνα. Μία επόμενη ήταν ο κρατικός καπιταλισμός, ο οποίος αποτελεί ουσιαστικά την αναβίωση του μερκαντιλισμού των προηγουμένων αιώνων  (17ου – 19ου) - ενός συστήματος, το οποίο είναι το ακριβώς αντίθετο από την παγκοσμιοποίηση (απαιτεί κλειστές αγορές, εθνικό νομισματικό σύστημα, συνδεδεμένο με το χρυσό, καθώς επίσης ευημερία, μέσω της αύξησης των εξαγωγών εις βάρος των άλλων).
Ειδικότερα, φαινομενικά ιδιωτικές εταιρείες, πίσω από τις οποίες ευρίσκονται ανεξάντλητοι κρατικοί πόροι (όπως ηSinopec, η κινεζική China Petroleum & Chemical Corporation δηλαδή, η ρωσική Gazprom κλπ.), έχουν τη δυνατότητα, χωρίς κανέναν βραχυπρόθεσμο χρηματικό περιορισμό, να αγοράζουν τεράστιες ποσότητες πρώτων υλών ή/και ενέργειας, να επενδύουν σε βιομηχανικές ή άλλες εγκαταστάσεις υποδομής, να εξαγοράζουν μεγάλες ανταγωνιστικές επιχειρήσεις κοκ.
Παράλληλα, μπορούν να κερδίζουν όλο και μεγαλύτερα μερίδια αγοράς σε πολλούς τομείς, επιδοτώντας τις τιμές τους - πουλώντας δηλαδή για κάποιο χρονικό διάστημα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους, σε τιμές χαμηλότερες του κόστους τους, έτσι ώστε να χρεοκοπήσουν οι ανταγωνιστές τους.
Πρόκειται λοιπόν για ένα νεομερκαντιλιστικό φαινόμενο, στο οποίο το κράτος κρύβεται πίσω από δήθεν ιδιωτικές, σύγχρονες επιχειρήσεις - με κύριους εκπροσώπους την Κίνα και τη Ρωσία (τη Βραζιλία, το Μεξικό και τη Γερμανία επίσης, αλλά σε πολύ μικρότερο μέγεθος).
Ουσιαστικά, τα σύνορα μεταξύ του μονοπωλιακού καπιταλισμού των Η.Π.Α., καθώς επίσης του κρατικού καπιταλισμού των άλλων μεγάλων δυνάμεων, δεν είναι εύκολο να διακριθούν - ειδικά μετά τη διάσωση μεγάλων ιδιωτικών εταιρειών, εκ μέρους της κυβέρνησης των Η.Π.Α. (General Motors, Citi Group, AIG κλπ.), καθώς επίσης όσον αφορά τον παγκόσμιο συναλλαγματικό πόλεμο, ο οποίος μαίνεται σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Η ΡΩΣΙΑ

Στο προηγούμενο  μέρος της ανάλυσης μας αναφερθήκαμε στις Η.Π.Α., στην Ευρώπη, στην Ιαπωνία (στη δυτική Τρόικα δηλαδή), καθώς επίσης περιληπτικά στην Κίνα - με ιδιαίτερη έμφαση στα νομισματικά όπλα της Δύσης (των Η.Π.Α. κυρίως), η οποία είναι ο αναμφίβολος νικητής της πρώτης μεγάλης «σύρραξης» (2011).
Εκτός όμως από αυτές τις δυνάμεις, ένας αρκετά σημαντικός παίχτης είναι ασφαλώς η Ρωσία - η οποία διαθέτει ένα ισχυρότατο όπλο, με το οποίο έχει ίσως τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει επιτυχημένα τους εχθρούς της, στο πεδίο που διεξάγονται σήμερα οι μάχες του παγκόσμιου συναλλαγματικού πολέμου: την ενέργεια.  
Στα πλαίσια αυτά, το σημαντικότερο ίσως «μέσο χρήσης» του συγκεκριμένου όπλου, εκ μέρους της Ρωσίας, είναι η μεγαλύτερη επιχείρηση της, η οποία είναι ταυτόχρονα ο «Νούμερο Ένα» παραγωγός φυσικού αερίου στον πλανήτη: η Gazprom η οποία, σε συνεργασία με την κυβέρνηση, εκμεταλλεύεται τα αποθέματα της «γαλάζιας ενέργειας» (όπως αποκαλείται το φυσικό αέριο, λόγω του χρώματος της φλόγας, όταν καίγεται).
Ο ετήσιος τζίρος της τεράστιας αυτής εταιρείας (Πίνακας Ι), εάν συμπεριλάβουμε όλες τις συμμετοχές της και όχι μόνο τη μητρική, πλησιάζει το 10% περίπου του ρωσικού ΑΕΠ - ενώ παράγει το 85% του ρωσικού φυσικού αερίου, τροφοδοτώντας το 20% της παγκόσμιας κατανάλωσης. Παράλληλα, ελέγχει το 20% των αποθεμάτων φυσικού αερίου του πλανήτη, καθώς επίσης το 60% των αποθεμάτων της Ρωσίας.
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Θεμελιώδη μεγέθη του ισολογισμού της μητρικής Gazprom
Μεγέθη 2011 2010 2009
Τζίρος (σε δις ρούβλια*) 4.735,82 3.661,70 3.116,09
Κέρδη π.φ. (σε δις ρούβλια) 35,75 28,28 23,53
Ποσοστό ιδίων κεφαλαίων 78,57% 78,51% 76,20%
Αριθμός εργαζομένων 400.280 389.702 383.375
Μικτό κέρδος 28,81% 28,76% 27,45%
* Το ένα ευρώ ισοδυναμεί με 39,97 ρούβλια (01.03.2013)
Πηγή: Boersennews de
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Φυσικά η επιχειρηματική και οργανωτική της δομή είναι εξ ολοκλήρου κάθετη - αφού συμπεριλαμβάνει εξόρυξη, παραγωγή, μεταφορά, προετοιμασία, εμπορία και παράδοση. Εκτός δε από τον τομέα της ενέργειας, έχει αναπτυχθεί στους τομείς των ΜΜΕ, τραπεζών, ασφαλειών και επενδύσεων - έχοντας ιδιόκτητη εσωτερική επενδυτική εταιρεία.
Με στόχο να αντιληφθούμε τα μεγέθη της εταιρείας αυτής, καθώς επίσης για να έχουμε μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα των βασικών μονομάχων, παραθέτουμε εδώ τον Πίνακα ΙΙ:
ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Οικονομικά μεγέθη 2012 σε $, προβλέψεις
Μεγέθη Η.Π.Α. Κίνα Ρωσία




ΑΕΠ 15,66 τρις 8,25 τρις 1,95 τρις
Ρυθμός ανάπτυξης 2,2% 7,8% 3,6%
ΑΕΠ κατά κεφαλή 49.800 9.100 17.700
Εργαζόμενοι 154,9 εκ. 795,4 εκ. 75,2 εκ.
Ανεργία 8,2% 6,4% 6,2%
Έλλειμμα προϋπολογισμού -7,6% -2,3% -0,1%
Έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών -487,2 +170,8 +85,1
Εξαγωγές 1,612 τρις 2,021 τρις 0,543 τρις
Εισαγωγές 2,357 τρις 1,780 τρις 0,358 τρις
Εξωτερικό χρέος 14,710 τρις 0,711 τρις 0,455 τρις
Εξωτερικό χρέος / ΑΕΠ 93,93% 8,62% 23,33%
Πηγή: CIA
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Όπως συμπεραίνεται εύκολα από τον Πίνακα ΙΙ, οι Η.Π.Α. αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα, σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους - ειδικά όσον αφορά τα δίδυμα ελλείμματα (προϋπολογισμού και τρεχουσών συναλλαγών), καθώς επίσης το εξωτερικό χρέος.
Εάν δε κατανοήσουμε ότι, το μεγάλο ΑΕΠ της υπερδύναμης στηρίζεται κυρίως στην κατανάλωση (71%) και στις υπηρεσίες, της Κίνας στη βιομηχανική παραγωγή, ενώ της Ρωσίας στην ενέργεια, θα διαπιστώσουμε πως οι κίνδυνοι που απειλούν τις Η.Π.Α. είναι τεράστιοι - γεγονός που έχουμε ήδη αναφέρει στην ανάλυση μας «Η μητέρα των κρίσεων». Ταυτόχρονα, τα προβλήματα της υπερδύναμης επιδεινώνονται καθημερινά, όπως επίσης της υπόλοιπης Δύσης, επειδή έχουμε εισέλθει στον αστερισμό του παραδόξου του Minsky (άρθρο μας) - ένα από τα χαρακτηριστικότερα αποτελέσματα του οποίου είναι η μαζική φυγή κεφαλαίων προς τις αναπτυσσόμενες οικονομίες.   
Περαιτέρω, α μακροπρόθεσμος προγραμματισμός της Gazprom θυμίζει περισσότερο το σχεδιασμό μίας πολεμικής τακτικής, παρά μία επιχειρησιακή στρατηγική - αφού υπάρχουν αναφορές στην Κίνα, στην προσάρτηση της χερσονήσουJamal, στη δημιουργία βάσεων στην Ανταρκτική κοκ. Εκτός αυτού, η εταιρεία διαθέτει σημαντικότατο ιδιωτικό στρατό (αν και ισχυρίζεται ότι πρόκειται για προσωπικό ασφάλειας) - γεγονός που θυμίζει αντίστοιχες επιχειρήσεις της μερκαντιλιστικής εποχής.   
Ο αγωγός τώρα, με τον οποίο μεταφέρεται το φυσικό αέριο από τη Ρωσία στην Ευρώπη, είναι ο «Nord Stream» - πρόκειται για μία ανώνυμη εταιρεία, με μετόχους τη ρωσική Gazprom, καθώς επίσης τις γερμανικές Wintershall και E.ON, την ολλανδικήGasunie και τη γαλλική GDF Suez. 
Σχεδιάστηκε επίσης ο «South Stream», με μετόχους την Gazprom (50%), την  ιταλική Eni(20%),  τη γαλλική EdF (15%), καθώς επίσης τη γερμανική Wintershall (15%) - για να αποφευχθεί ο εφοδιασμός της Ευρώπης, μέσω της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας 
Συνεχίζοντας, ο μεγάλος «εχθρός» της Gazprom είναι ο αγωγός Nabucco - ο οποίος σχεδιάζεται από κράτη της Ευρώπης, σε συνεργασία με τις Η.Π.Α., με στόχο να εξασφαλίσει στην Ευρώπη φυσικό αέριο από τα αποθέματα της Κασπίας (Αζερμπαϊτζάν και Καζακστάν, ενδεχομένως επίσης από το Ιράν, το Ιράκ και την Αίγυπτο) - έτσι ώστε να μην είναι απόλυτα εξαρτημένη από τη Ρωσία.
Ο αγωγός αυτός, θα έχει μήκος περίπου 3.300 χιλιόμετρα, εκ των οποίων τα 2.000 είναι στην Τουρκία, τα 400 στη Βουλγαρία, τα 460 στη Ρουμανία, τα 390 στην Ουγγαρία και τα 46 στην Αυστρία - αν και επανασχεδιάζεται συνεχώς, ενώ προγραμματίζεται να τεθεί σε λειτουργία το 2017.
Μία κρίσιμη περιοχή, από την οποία θα περνούσε ο Nabucco, ήταν η Γεωργία - όπου με την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων το 2008, απειλήθηκε ο αγωγός και ισχυροποιήθηκε η θέση της Gazprom. Η εισβολή πραγματοποιήθηκε ακριβώς την εποχή όπου, οι Η.Π.Α. προσπαθούσαν να διασώσουν την Fannie Mae - το μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό οργανισμό διαχείρισης ενυπόθηκων δανείων της υπερδύναμης, ένας από τους κυριότερους ιδιοκτήτες των δανειακών ομολόγων του οποίου ήταν η Ρωσία.
Με τη διάσωση της Fannie Mae, η τότε κυβέρνηση των Η.Π.Α. (Bush) προστάτευσε ουσιαστικά τα χρηματοπιστωτικά ενδιαφέροντα της Ρωσίας - με χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων.  Την ίδια στιγμή, η Ρωσία απειλούσε τα ενεργειακά ενδιαφέροντα της υπερδύναμης - ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των πολύπλοκων και αλληλοεξαρτώμενων γεωπολιτικών συμφερόντων, εντός των οποίων εξελίσσονται σήμερα οι παγκόσμιοι συναλλαγματικοί πόλεμοι. 
Ολοκληρώνοντας, η Ρωσία δεν προσπαθεί μόνο να εμποδίσει την κατασκευή του Nabucco αλλά, παράλληλα, προωθεί δύο εναλλακτικούς αγωγούς, μέσω των οποίων θα μεταφέρεται το φυσικό αέριο από την κεντρική Ασία στην Ευρώπη - ελεγχόμενους βέβαια από την Gazprom
Η προμήθεια άλλωστε της Ευρώπης με φυσικό αέριο, είναι ο κυριότερος «μοχλός πίεσης» που έχει η Ρωσία στη διάθεση της - κάτι που βέβαια δεν θέλει σε καμία περίπτωση να χάσει.
Εκτός αυτού, η ενεργειακή εξάρτηση της Γερμανίας από τη Ρωσία, ειδικά μετά τις αποφάσεις εναντίον της πυρηνικής ενέργειας, είναι η «Αχίλλειος πτέρνα» της - κάτι που λειτουργεί επίσης υπέρ της Ρωσίας, ενώ «αναγκάζει» τη Γερμανία να προσπαθήσει να «υπεξαιρέσει» τα ενδεχόμενα αποθέματα της Κύπρου και της Ελλάδας.  

ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ
Η χρήση του φυσικού αερίου, ως ένα γεωπολιτικό όπλο, αποδείχθηκε αρχικά το 2006 - όπου η Gazprom σταμάτησε να εφοδιάζει την Ουκρανία, ισχυριζόμενη τεχνηέντως ότι υπήρχαν σημαντικές διαφορές με τη χώρα, όσον αφορά την πληρωμή του αερίου.Φυσικά, τα αποτελέσματα της «επιθετικής» αυτής ενέργειας δεν περιορίσθηκαν μόνο στην Ουκρανία, αλλά επεκτάθηκαν σε ολόκληρη την Ευρώπη (επειδή ο αγωγός περνάει μέσα από την Ουκρανία).  
Η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε το 2009 - αυτή τη φορά με πολύ επώδυνα αποτελέσματα, αφού έκλεισε ένας μεγάλος αριθμός εργοστασίων στην Ανατολική Ευρώπη, ενώ έμειναν χωρίς θέρμανση πάρα πολλές κατοικίες, μέσα στην πιο ψυχρή εποχή του χρόνου (αρχές Ιανουαρίου, όπως συνέβη και το 2006). Οι δύο αυτές περιπτώσεις τεκμηριώνουν το γεγονός ότι, η Ρωσία δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει στο μέλλον ένα συνδυασμό των όπλων «φυσικό αέριο και νόμισμα»όσο πιο «αιμοβόρα» μπορεί και χωρίς κανέναν οίκτο.
Ουσιαστικά λοιπόν, η Ρωσία δοκίμασε και «αριστοποίησε» τη χρήση του φυσικού αερίου ως όπλου, «με την ευκαιρία» της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης - επιτυγχάνοντας ένα πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα, το οποίο ενισχύει την επιθετική της ικανότητα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Εάν δε χρησιμοποιούσε τον ίδιο συνδυασμό σήμερα, το σταμάτημα δηλαδή της τροφοδοσίας της Ευρώπης με φυσικό αέριο, εν μέσω της κρίσης που βιώνουμε, τα αποτελέσματα θα ήταν εξαιρετικά καταστροφικά.
Ολοκληρώνοντας, η Ρωσία δηλώνει πλέον επίσημα ότι σχεδιάζει να «γκρεμίσει» από το θρόνο του παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος το δολάριο – κάτι που θα επέφερε ένα τεράστιο πλήγμα στην αμερικανική οικονομία, κυρίως επειδή θα αυξανόταν τα επιτόκια δανεισμού της. Παρά το ότι δε το ρούβλι είναι αδύνατον να αντικαταστήσει το αμερικανικό νόμισμα στις διεθνείς συναλλαγές, θα μπορούσε ίσως να αναδειχθεί σε ένα τοπικό αποθεματικό και συναλλακτικό νόμισμα - το οποίο θα κυριαρχούσε στις συναλλαγές των ασιατικών χωρών-προμηθευτών φυσικού αερίου, καθώς επίσης των Ανατολικοευρωπαίων πελατών τους.
Ενδεχομένως δε, η Ρωσία να μπορούσε να δημιουργήσει μία νομισματική ζώνη στις παραπάνω περιοχές, με επίσημο νόμισμα το ρούβλι - κάτι αντίστοιχο δηλαδή με την Ευρωζώνη. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, η Ρωσία δεν θα είχε απλά τη θέση της Γερμανίας (ηγετική δύναμη), αλλά και το δικό της νόμισμα - κοινό για όλους τους υπόλοιπους «εταίρους» της. Το φυσικό αέριο θα είχε ίσως τη δυνατότητα να της εξασφαλίσει αυτή τη θέση - κάτι που δεν διαθέτει η Γερμανία, με αποτέλεσμα να είναι σχεδόν αδύνατη μία αντίστοιχη εξέλιξη για την ίδια.           
Ας μην ξεχνάμε ότι η Ρωσία, όπως επίσης η Κίνα, αγοράζει πολύ μεγάλες ποσότητες χρυσού τα τελευταία χρόνια - ενώ, όπως έχουμε ήδη αναφέρει σε προηγούμενη ανάλυση μας, η σύνδεση ενός νομίσματος με το χρυσό (του ρουβλίου εν προκειμένω), θα αύξανε σε μεγάλο βαθμό την εμπιστοσύνη των επενδυτών - μέρος της οποίας έχει ήδη χάσει το δολάριο, ειδικά μετά την κρίση του 2007, όπως και το ευρώ. 
Παρά το ότι λοιπόν οι Η.Π.Α. και γενικότερα η Δυτική Τρόικα (Η.Π.Α., Ε.Ε., Ιαπωνία), διαθέτουν πολύ μεγαλύτερη εμπειρία συναλλαγματικών πολέμων, καθώς επίσης πολύ πιο ισχυρά χρηματοπιστωτικά όπλα, σε σχέση τόσο με την Κίνα, όσο και με τη Ρωσία, θα ήταν πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσουν μία συνδυασμένη ενεργειακή και νομισματική επίθεσηπόσο μάλλον εάν συνεργαζόταν μεταξύ τους η Κίνα και η Ρωσία, ενδεχομένως με τη βοήθεια και άλλων χωρών (Βραζιλία κοκ.).
Ειδικά όσον αφορά το Ιράν, η πιθανότητα να συμμετέχει και αυτό στην «επίθεση» εναντίον των Η.Π.Α., αναλαμβάνοντας το συμβατικό μέρος του πολέμου (Συρία κλπ.), με έδρα το Dubai*,  θα περιόριζε αρκετά τις πιθανότητες νίκης της Δυτικής Τρόικας.
Επειδή θεωρούμε δε ότι, τα παραπάνω ενδεχόμενα δεν είναι καθόλου αμελητέα, θα ασχοληθούμε σε μία επόμενη ανάλυση μας -στο τρίτο ουσιαστικά μέρος της αναφοράς μας στον υπόγειο παγκόσμιο πόλεμο, ο οποίος ευρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη (με τα γεωπολιτικά ενδιαφέροντα της Κίνας, τη διαμάχη της με την Ιαπωνία κοκ.).
Η ΤΟΥΡΚΙΑ

Η χώρα, φτωχή σε ενέργεια, με μία φούσκα ακινήτων άνευ προηγουμένου, με εκποιημένες τις περισσότερες δημόσιες επιχειρήσεις της, με εξαιρετικά ελλειμματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, καθώς επίσης με διάφορα άλλα προβλήματα (άρθρο μας), όχι μόνο οικονομικά, έχει απαιτήσει το 15% του φυσικού αερίου, το οποίο θα μεταφέρεται από τον αγωγό Nabucco - για ιδία χρήση ή για μεταπώληση στις διεθνείς αγορές.
Φυσικά οι Ευρωπαίοι έχουν απορρίψει σε κάποιο βαθμό αυτού του είδους τις απαιτήσεις, αναζητώντας άλλες λύσεις μεταφοράς της γαλάζιας ενέργειας - ενώ η Τουρκία θεωρεί ότι ο αγωγός αποτελεί το ιδανικό όπλο, για να επιταχυνθεί η είσοδος της στην ΕΕ. Η σύνδεση του αγωγού με τις διαπραγματεύσεις εισόδου της Τουρκίας στην ΕΕ αναφέρθηκε ουσιαστικά επίσημα από τον πρωθυπουργό της, τον Ιανουάριο του 2009 - όπου ισχυρίσθηκε πως βλέπει προβλήματα για τον αγωγό, σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων.
Στα πλαίσια αυτά η Τουρκία, θέλοντας προφανώς να δείξει καλή διαγωγή, προσπαθεί να εξασφαλίσει την προμήθεια του αγωγού με φυσικό αέριο και άλλων παραγωγικών χωρών, φιλικά διακείμενων προς την ίδια - όπως του Ιράν και του Κατάρ. Την ίδια στιγμή, στα τέλη του 2011, υπέγραψε μία συμφωνία με εκπρόσωπο της Gazprom, σχετικά με την άδεια κατασκευής του «South Stream Pipeline».   
Η ΕΛΛΑΔΑ

Η πατρίδα μας, αμέσως μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, η οποία έφερε στην επιφάνεια τη μεγαλύτερη και μάλιστα νόμιμη ληστεία όλων των εποχών, αυτήν της Ευρώπης από τις Η.Π.Α. (άρθρο μας), βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα - στο επίκεντρο της διαμάχης δηλαδή, μεταξύ των Η.Π.Α. και της Γερμανίας (ανάλυση). Σήμερα, από τη συγκεκριμένη οπτική γωνία, η κατάσταση έχει σε μεγάλο βαθμό επιδεινωθεί - λόγω του ότι έχει εισέλθει στο παιχνίδι και η Ρωσία,συμμετέχοντας στο «γεωπολιτικό πόκερ» της περιοχής, με τα ενεργειακά της ενδιαφέροντα.
Ο στόχος, ο οποίος αφορά επίσης την εκβιαζόμενη από την Ευρωζώνη, καθώς επίσης από τις Η.Π.Α., Κύπρο (άρθρο μας), δεν είναι μόνο τα ενδεχόμενα ενεργειακά της αποθέματα - αλλά, παράλληλα, οι συνεχείς αγώνες της Gazprom να διατηρήσει την δεσπόζουσα θέση της, εμποδίζοντας όπου και όπως μπορεί την πρόοδο του εναλλακτικού αγωγού (Nabucco).
 Η πιθανότητα δε να διέλθει άλλος αγωγός από την ελληνική και κυπριακή επικράτεια, με τη συμμετοχή του Ισραήλ, αποτελεί μία ακόμη «αφορμή πολέμου» (Casus belli) για το ρωσικό κολοσσό. 
Στα πλαίσια αυτά και χωρίς να επεκταθούμε περαιτέρω, η εγκληματική εμμονή της Ελληνικής κυβέρνησης να εκποιήσει τη ΔΕΠΑ, προφανώς κατ' εντολή της σκιώδους εξουσίας, έχει ιδιαίτερη σημασία. Οφείλουμε λοιπόν να αναφερθούμε περιληπτικά στο θέμα, αφήνοντας τα υπόλοιπα για μία επόμενη ανάλυση μας:
Η Δημόσια Επιχείρηση Αερίου ιδρύθηκε το Σεπτέμβριο του 1988, μετά την υπογραφή συμφωνίας (Φεβρουάριος του 1988), για προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου από την Αλγερία - ενώ το Δεκέμβριο του 1988 αποφασίσθηκε η κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου, από τα σύνορα της Βουλγαρίας έως την Αττική.
Το 1991 ιδρύθηκε η μικτή Ελληνορωσική εταιρεία "Prometheus Gas ΑΕ", η οποία ανέπτυξε σε μεγάλο βαθμό τη συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας - το 1994 άρχισε η προμήθεια φυσικού αερίου προς τη ΔΕΗ, ενώ το 1995 ξεκίνησαν οι περιφερειακές εταιρείες διανομής φυσικού αερίου, με τη συμμετοχή της ΔΕΠΑ και ιδιωτών. Τα Ελληνικά Πετρέλαια συμμετέχουν με 35% στη ΔΕΠΑενώ η Gazprom προμηθεύει το 70% περίπου των αναγκών της Ελλάδας σε φυσικό αέριο
Η Gazprom τώρα, η Ρωσία δηλαδή, φαίνεται να ενδιαφέρεται για την εξαγορά της ΔΕΠΑ, προσφέροντας περί τα 2 δις € - μία τιμή κατά πολύ υψηλότερη από αυτήν που λέγεται ότι έχουν προτείνει ανταγωνίστριες εταιρείες οι οποίες, εκτός των άλλων, δεν είναι σίγουρο ότι μπορούν να εξασφαλίσουν την προμήθεια φυσικού αερίου ή τις επενδύσεις που απαιτούνται.
Ανεξάρτητα όμως από τις διαδικασίες αυτές και παρά το ότι θεωρούμε εντελώς αδιανόητη την πώληση μίας τέτοιας κοινωφελούς, μονοπωλιακής και κερδοφόρας επιχείρησης, όπως η ΔΕΠ Α, η οποία είναι επί πλέον εξαιρετικά κρίσιμη για το μέλλον της πατρίδας μας στον τομέα της ενέργειας, είναι  ίσως σκόπιμο να αναφερθούμε στην αξία της - η οποία θα ανατιμάται συνεχώς, αφού η κατανάλωση φυσικού αερίου θα αυξάνεται διαχρονικά. Στα πλαίσια αυτά, παραθέτουμε τον Πίνακα ΙΙΙ, με ορισμένα βασικά μεγέθη του Ισολογισμού της:
ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙΙ: Ισολογισμός του ομίλου της ΔΕΠΑ, σε €

Οικονομικά μεγέθη ομίλου 2011 2010 Αύξηση




Κύκλος εργασιών (τζίρος) 1.761.093.465 1.216.707.517 44%
Μικτό κέρδος 343.248.873 214.508.601 60%
Κέρδη προ φόρων 244.731.159 152.316.364 60%
Ίδια κεφάλαια 1.322.779.638 1.247.510.402 6%
Απόδοση ιδίων κεφαλαίων (πφ) 18,5% 12,0% 54%
Συνολικές υποχρεώσεις 1.080.229.689 1.028.483.4935%
Πηγήdepa.gr
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Με βάση τον Πίνακα ΙΙΙ και τα κέρδη προ φόρων, σε συνδυασμό με την τεράστια ανάπτυξη των μεγεθών της εταιρείας (τζίρος, κέρδη), καθώς επίσης με την εξαιρετική απόδοση των ιδίων κεφαλαίων της, η οποία θα αυξάνεται διαρκώς, η τιμή πώλησης της δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να είναι χαμηλότερη από τα κέρδη της για είκοσι έτη - αν και με καθαρά επιχειρηματικά κριτήρια, είναι κάτι παραπάνω από ανόητο να πουλάει κανείς μία τόσο κερδοφόρα εταιρεία, πόσο μάλλον με τέτοιες προοπτικές (η Heinz, η αμερικανική εταιρεία που πουλάει κέτσαπ, πουλήθηκε πρόσφατα για το εικοσαπλάσιο των κερδών της!).   
Επομένως, η τιμή πώλησης θα έπρεπε να είναι υψηλότερη από 5 δις € και όχι 2 δις € που λέγεται ότι προσφέρει η Gazprom -ενώ το οποιοδήποτε χαμηλότερο τίμημα θα ισοδυναμούσε με υπεξαίρεση δημόσιας περιουσίας, εάν όχι με ενδοτικότητα και με εσχάτη προδοσία.     
Ολοκληρώνοντας, εάν τυχόν η Ελλάδα παραβίαζε τους κανόνες του θεμιτού ανταγωνισμού, όσον αφορά όλες τις αποκρατικοποιήσεις και όχι μόνο αυτήν της ΔΕΠΑ, εις βάρος της Ρωσίας, οι σχέσεις των δύο χωρών θα επιδεινώνονταν ανεπανόρθωτα - επομένως, θα συνιστούσαν ένα ακόμη έγκλημα εις βάρος των Ελλήνων Πολιτών (επί πλέον στην αδιανόητη πώληση της ΔΕΠΑ, ακόμη και σε μια τιμή υψηλότερη των 5 δις €).    
ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η Ελλάδα, από γεωπολιτικής πλευράς, ευρίσκεται σε μία εξαιρετικά πλεονεκτική θέση - στην καλύτερη ίσως της Ιστορίας της.Ταυτόχρονα βέβαια, είναι υποχρεωμένη να βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί, στην κόψη του ξυραφιού καλύτερα - γεγονός που οφείλει να υποχρεώσει το σύνολο της πολιτικής να συνεργασθεί, χωρίς τις σημερινές μικροπολιτικές σκοπιμότητες και τις υπερβολικά ιδιοτελείς φιλοδοξίες.
Στα πλαίσια αυτά, με την παράλληλη συνεργασία των Ελλήνων Πολιτών, αφού χωρίς αυτήν δεν μπορεί να επιτύχει κανένα κόμμα και καμία χώρα, η κυβέρνηση πρέπει να αποφύγει όλες τις παγίδες (συνέχιση της υφεσιακής πολιτικής λιτότητας, λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων, υποκλίσεις στους επίδοξους ηγεμόνες, κοινωνικές εξεγέρσεις, απορρύθμιση του συστήματος κοκ.) - με στόχο όχι μόνο να μην χαθεί τίποτα, αλλά να βγει η πατρίδα μας κερδισμένη από την κρίση.
Ολοκληρώνοντας, ο συναλλαγματικός πόλεμος, ο οποίος συνεχίζεται κλιμακούμενος, ενώ «εμπλουτίζεται» με τα ισχυρότατα ενεργειακά όπλα, είναι κάτι περισσότερο από επικίνδυνος για το μέλλον όλων μας. Αρκεί να θυμηθεί κανείς τις τεράστιες ζημίες που προκάλεσε η (σκόπιμη) Ασιατική κρίση, η οποία επεκτάθηκε στη Ρωσία, ολοκληρώνοντας την καταστροφική της πορεία στη Λατινική Αμερική και αφήνοντας οδυνηρά σημάδια στο πέρασμα της (εξαθλιωμένες μάζες, κατάρρευση της μεσαίας τάξης κοκ.), για να κατανοήσει τι ακριβώς θα μπορούσε να συμβεί.
Εν τούτοις, πολλές μικρές χώρες μπορούν να χρησιμοποιήσουν το συναλλαγματικό και ενεργειακό πόλεμο προς όφελος τους - αρκεί φυσικά να μην απειληθεί η παγκόσμια ειρήνη, με τη χρήση όπλων που δεν επιτρέπουν τη συνέχιση της ζωής στον πλανήτη ή που θα τον οδηγήσουν πολλές δεκαετίες πίσω.              


* Σημείωση: Το ουδέτερο έδαφος του νομισματικού πολέμου σήμερα, η περιοχή δηλαδή που διεξάγονται οι κρυφές συζητήσεις μεταξύ των αντιπάλων, ενώ κινούνται οι μυστικές τους υπηρεσίες, λέγεται πως είναι το Dubai - όπου έχουν εγκατασταθεί οι σημαντικότερες ιρανικές τράπεζες, μέσω των οποίων συναλλάσσεται διεθνώς το Ιράν.
Οφείλουμε να προσθέσουμε εδώ ότι, χαρτονομίσματα πολλών χωρών εκτυπώνονται στο Dubai, κυρίως δε αυτά που διατίθενται στο εξωτερικό της κάθε χώρας – ενώ από το Dubai κατευθύνονται στις κεντρικές τράπεζες διαφόρων κρατών και από αυτές στους πελάτες τους. Η συγκεκριμένη αραβική χώρα είναι, μεταξύ άλλων, η μεγαλύτερη πλατφόρμα διακίνησης χαρτονομισμάτων στον πλανήτη, με τεράστιες ποσότητες να στοιβάζονται σε φυλασσόμενες αποθήκες στην γύρω περιοχή του αεροδρομίου της. 
ΥΓ: Οι σημερινοί καταστροφικοί πόλεμοι διεξάγονται με εντελώς διαφορετικά όπλα - με χρηματοπιστωτικά. Επομένως, για να μπορεί να ανταπεξέρχεται μία χώρα και να προστατεύει, ως οφείλει, τα σύνορα της, από την εισβολή αυτών που απειλούν την ελευθερία της, έχει απόλυτη ανάγκη από έναν αντίστοιχα εκπαιδευμένο «οικονομικό στρατό» – από «στρατηγούς» και από «στρατιώτες» δηλαδή, οι οποίοι να έχουν τέλεια γνώση όλων αυτών των νέων όπλων (γνώσεις που θα έχουν αποκτήσει αφενός μεν με τη βοήθεια των σπουδών τους, αφετέρου με την «εξάσκηση» τους στις αγορές).
Οι εταιρείες αξιολόγησης, οι επενδυτικές τράπεζες, τα ΜΜΕ (διασυρμός του αντιπάλου), τα hedge funds, τα CDS, οι μισθωτοί "αστέρες" οικονομολόγοι (αρνητική προπαγάνδα) και διάφοροι άλλοι, είναι ουσιαστικά τα όπλα, με τα οποία εισβάλλει μία χώρα σε κάποια άλλη – με κεντρικό στόχο το νόμισμα, καθώς επίσης τη δημόσια περιουσία της.
Όπως συμβαίνει δε και στο συμβατικό πόλεμο, «στρατολογούνται» προδότες, μέσα στις γραμμές της χώρας, της οποίας σχεδιάζεται η κατάληψη – με το «χρηματισμό» και την «εξαγορά» μελών της πολιτικής, της οικονομικής, καθώς επίσης της πνευματικής εξουσίας της, στην οποία συμπεριλαμβάνονται τα ΜΜΕ.  
Περαιτέρω, ο αμυντικός «οικονομικός στρατός» οφείλει να εκπαιδεύεται καθημερινά, τόσο με τη χρήση ειδικών μοντέλων, όσο με την «προσομοίωση επιθέσεων» – έτσι ώστε να είναι κάθε στιγμή έτοιμος να αντιμετωπίσει μία χρηματοπιστωτική εισβολή.
Στα πλαίσια αυτά, αποτελεί πρώτη προτεραιότητα η προστασία των κοινωφελών, των μονοπωλιακών κερδοφόρων, καθώς επίσης των στρατηγικών επιχειρήσεων της πατρίδας του - αφού χωρίς αυτές είναι αδύνατη η διατήρηση της εθνικής κυριαρχίαςενός κράτους. Επίσης, η αποφυγή των ζημιών (ελλειμμάτων) και της υπερχρέωσης μίας χώρας – επειδή έτσι προετοιμάζεται η κατάληψη της.     
Στο παράδειγμα της Ελλάδας, η απώλεια επιχειρήσεων όπως η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, τα ΕΛΠΕ, η ΕΥΑΘ, η ΔΕΠΑ, ο ΟΠΑΠ κοκ., θα σήμαινε την ολοκληρωτική ήττα και την υποδούλωση της – ενώ, χωρίς αυτές, είναι αδύνατον να μπορέσει ποτέ η χώρα μας να ξεφύγει από την κρίση, επιστρέφοντας σε αναπτυξιακή πορεία.
Όταν βέβαια ο εχθρός ευρίσκεται ήδη μέσα στην «καρδιά» ενός κράτους, στο υπουργείο οικονομικών, στο «ταμείο» αποκρατικοποιήσεων και στην κεντρική της τράπεζα δηλαδή, είναι ίσως αργά για να μπορέσει να αμυνθεί με επιτυχία – αν και πάντοτε υπάρχει χρόνος, όσο τα σχέδια του «εχθρού» δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί.
Αθήνα, 02. Μαρτίου 2013

ΠΗΓΗ
http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2013-03-12-17-16-37-2013031291070/